BCCCAP00000000000000000001372

146 .DE PRAESENTIA REALI CHRISTÍ ----------'-------------------------------'--. d) Ex modo agencli Ghrish cu¡n discipulis et aposto/is Cum Judaei et discip1lli plane perspexissent Christum iterum atque ite• rum sensum, ab eis intell0ctum ele mandueatione reali corporis, inculcare, tot tantaqur mysteria portan• ,iarn non valen tes, dixrnmt: '' Dunts est lúe sermo, et q·uis potest emn aiuhre? ". Unde: ''mnlti discipulorurn ejus abúrunt retro, et :iam non cwm illo ainbulabant". ,Jamvrro quisnam, quarso, essrt causa istius desertionis nisi ipse ,fosns, si fidem tantum expostulans (sicut volunt Protes• tantes) illa verba myRtrriosa proferehat quac srnsum metaphoricum omnfr.io ~xc1udebant, et solmn proprium et litteralern JJrae se ferebant '?..., 11111110 Christus errorem ,Jndaeorum brevissima explicatione dedocere po• terat, dícendo nihil aliud se dicen.> wlle nisi t'sse objectum fidei; sed Christus, nedum verba sua retractrt, aut vel minimum quid corrigat, instat denuo, rur– sus confir111at, statim repetit, et tandem incnlcat id ipsum quod antea dixerat, usque dum ,Judaeos, dura cervice probatos, redarguit: "Hoc vos scandalizat?'",· scilicet, quod ego dixi de manclucatione carnis meae, et vos rite intellexistis, et ideo dixistis: "Dnrus est hic sermo", scandalnm est vobis '/ Si enim ratione ,, hoc intelligere non valetis, fidem verhis meis praestate, nam in confirmatio– nem hujus veritatis ego do vobis sigmm; : vülebitis enim Filium hominis as– rendentem nbi erat prins: "Si ergo 1·ideritis Pilii1m hominis ascendenfem 1tbi erat priits"... Sed cum aclhuc ,Tudaei, et rnnlti cfowipuli, reealcitrarent verbis Christi acquiescere nolentes, sese eonvertit Christns ad suos Apostolos, et ab eis quo• que quaerit utrum et ipsi vPlint en111 abire: '' Dixit ergo .J esus ad dnodecfrn: Numqttid et vos vitltis abire? Respondit ergo ei 8imon Petrus: Dornine, ad qitem 1:b;irnns? Verba vitae aeternae habes, et nos credidfrnns et cognmn:mus qwia. fa es (! hrisfog Fili11,s De·i viví''. Constat igitur ex hoe moclo agendi Christi verba, ah ipso prolata, inte– lligi debere sensu proprio et litterali, irleoque promissionem ]{!ueharistiae con• tinere. O~jectiones Multae. sunt objectiones quas Protestantes et Rationalistae congerunt ut doctri– nam, a nobis expositam, radicítus, si fieri posset, evellant; unam aut alteram expo– nemus; caeteras facili negotio resolves si ea, quae usque nunc diximus, in mente retineas. Objectio H: i;;}, Ipse Christus dicit verba a se prolata intellir;i debere sensu metaphQrico; nam, Judaeis, manducationem carnalem intelligentibus, ita alloquitur Christus: "Spiritus est qu1: vivifica/,, caro non prodest quidquam; verba, quae ego locutiis sum vobis, spi• 'rit-us et vita sunt''; ac si diceret: non recte intellexistis verba mea; altiorem enim sensum et magis spiritualem continent; non igitur bestiali modo manducari debet caro -' mea, quia caro non prodest quidquam, spiritus est qui vivificat ... Responde o: l9) Ne obliviscaris principium sanae hermeneuticae: obscuriora per clariora explicari debent, et non viceversa; jamvero quod Christus suam carnem veram et realem promiserit manducandam, clare omnino et evidenter· constat ex hi& quae supra vidimus. Ergo haec verba Christi, quae omnibus consentientibus, aliquam • obscuritatem implicant, debeút sub luce illius veritatis intelligi; 2°) Sensum metaphoricum his in verbis commendari nullo pacto admitti potest, si consideres J udaeos, et mµltos ex discipulis, a Domino recessisse, quia J esus, nedum · doctrinam mitigaret, ejus assertionem magis ac magis confirmavit: "Ex hoc m-ulti discip-ulorum ej-us abier-unt retro et jam non c-um illo amb-ulabant". 3°) Nunc autem, ad sensum quod attihet quem praedicta verba prae se ferant 1 haec dicenda sunt;