BCCCAP00000000000000000001372

80 NON _REQlJIRITUR FiDES Confectio sacramenti est actío vicaria Xt:i., ita ut actio quae physice pro– éedit a ministro, moraliter, s,fü j11ridice, sit actio Xti.; ex hoc fundamentali principio, quod t?tam Theologiarn de Sa~ramentis percurrit ac pervadit, statim sequitur ministrum. esse instrumentum Xti., vicarium Xti. ~ Jarµvero minister, seu vicarius, non agit virtute propria, sed virtute accepta, ide<ique non est causa principalis sed instrumentalis. Nunc autem, potestas vicaria ejusque usus po– test esse independens a statu et conditione ipsius vicarii, et quod de facto sit, vidimus in superioribus, ubi, attenta jpsa Traditione, valorem sacramentorum i.ndependentem invenimus a fide ministri. Si niinister non est cath:olicus, potest nihilominus ponere materiam et adhibere debitam formam, et potest -1·ectam habere intentio11em; si credit in effectum Sacramenti, nulla tune habetur dif.ficultas; si vero 11011 credit, 11011 poterit tune i11tendere effectum sacramenti in speciali, sed intendet in generali, quatenus conformat suam intentic:nem intentioni Ecclesiae, qllod sufficit. Et hi11c sequitur corollarium magni momenti: nempe, omnis qui· valide conficit sacramentum sese subordinat Ecclesiae verae, scilicet Ecclesiae Roma– nae, quae unice est Ecclesia vera et. a Xto. Domino instituta; quare omnia sacramenta ab haereticis collata sunt sacramenta Ecclesiae Romanae. Nota Ben.e 155; Ccwd-inalis J'ranzelin hoc conficit argumentum, quod optime evolvit: Ri deficiente vera fide, vel sanctitate, in ministro, non posset iste valide confi– cere sacramentum, hÓc esset: a) vel ex natura :;;acrame'ntorum, b) vel ex natura potestatis ministerialis, uti a Xto. communicatur, e) vel ex. eo quod effectus sacramenti dependeat a meritis ministri dis– pensantis, d) vel ex eo quod Xtus. voluerit qU:od aliquis in tantum haberet potesta– tem ministerialem Ín qi:tantum esset .fidelis et bonus. . Atqui ex Traditione, Patribus, Conciliis. . . constat effectum sacramenti non pendere a meritis dispensantis, nec potestatem ministerialem esse alligatam · veraé fidei, aut bonitati :ininistri. Ergo valor sacramentor11m non pendet, nec ab uno, nec ab altero. . _ Hoc argumentum nihil novum addit nostrae thesi., sed tantum berte ordi– nat et in' un.um eam colligit; ex historia facile · est praedictum argume~tum evolvere. Pars 2~: Non .requirittir bonitas. AdversarH . 136. Sunt Wicleffitae, Hussitae, Fraticelli, contra quos Ecclesia Romana pluribus in locis sua dedit anathemata (9). Probatur 137. a) In Conc1'.lio Tridentino res (•st def1:nita pro onmibns sacrame,ltis: "8i q1ús d1'..x:erit mini~trnm in peccato rnortal1: existentem, rnodo ornn·ia essentialia quae ad sacrárnentnm conffoiendnrn ant conferenditm pertinen.t, sers vaverit, non conficere a1tt non conferre sacramentmn, anathema s1:t" ( 10). (9) Cfr. contra Wicleffitas, Denzinrer, 584: contra Waldenses, Denzinrer, 424, _ (iO> :Denzi:nlf•"• s,¡¡,