BCCCAP00000000000000000001339

Bulla << Exiit qui seminat >> Nicolai I II 109 Nicolao III abstulisse propter eiusdem iniquitates, hoc est, propter regulae declarationem (219). Certum est ultimis saeculi XI íI annis etiam haereticos exstitisse qui, sub specie zelandi altissimam pauper– tatem, veros errores contra bullam Exiit protulerunt. Hi autumabant Nicolai declarationem esse erroneam et contra regulam, sancti Fran– cisci voluntatem et Christi evangelium sententias proclamasse. Nico– laus III errasset in sequentibus: cum testamentum. beati Patris tollat, cum dicat pecuniam a benefactoribus committi posse aliis .ut hi in licitos et necessarios fratrum usus expendant, cum affirmet ordinis superiores vel praelatos posse, causa rationabili impellente, suos sub– ditos circa numerum tunicarum dispensare, nam hoc << regula regulari cursu et lege concedit >> (220). Praeterea omnibus notum est quomodo in celeberrimis an. 1309-1312 litibus fratres spirituales, quamvis aperte contra bullam Exiit locuti non sint, immo saepe ad eam revocaverint, declarationem regulae eam appellantes (221), tamen versus eam diffi– dentes exstiterint et aliquando ut nimis amplam habuerint (222). lmmo iuxta Angelum Clarenum, magistri spiritllalium affirmarunt in concilio viennensi Nicolaum 111, suam super regulam declarationem promul– gantem, graviter peccasse (223). Aliud factum concretum contra bullam Exiit habemus. Tempore Ioannis XXII aliqui fratres minores contra Nicolai III de pecuniis praescripta suam sententiam aperte propugnarunt, ut Alvarus Pelagius narrat (224). Etenim die 1 augusti an. 1331 loannes XXII praecepit (219) Vide textum ad rem spectantem in G. GoLusov1cH, Biblioteca bio– bibliografica, II, Quaracchi 1913, 80s, 96s. (22Ó) Horum errorum exsistentia aperte eruitur ex Epístola ad Conradum de O/fida Petri loannis Olivi, ed. L. ÜLIGER, in AFH 11 (1918) 366-373 (pp. 370ss). (221) Cf. spiritualium scripta in nota 213 recensita. (222) Cf., v. gr., Declaratio fratris Ubertini, in ALKG 111, 180. (223) ANGELUS CLARENus, Epístola responsiva contra fr. Alvarum Pelagium de regula fratrum miriorum observanda, ed. V. DoucET, Angelus Clarinus ad Alva– rum Pelagium. Apologia pro vita sua, in AFH 39 (1946) 93-200 (n. 40, p. 107). (224) ALVARUS PELAmus, De planctu ecclesiae, Lugduni 1517, l. II, art. 67, ff. 218vb-219ra. Cf. N. luNo, Un franciscain théologien du pouvoir pontifical au XIV 0 siecle. Alvaro Pelayo, éveque et pénitencier de Jean XXII, París 1931.