BCCCAP00000000000000000001236

94 NERE LAGUNA nak befiz sendakinari bera bezela egunero jostofatza-– kin lan da lan ez dagolako alpera dala esan al dezaio– ke? Eta sendakinak apaiza bera bezela zaldi ganean ba– sefiz baseri, efiz efi, etxez etxe ez dabilelako alpertzat edukiko al du? Bakoitxak eginkizun bereziak ditugula ta gure egin beafetan ez bageundeke alpefak izango ginake. Bano egun oso osoan ezer egin gabe bizi dira– nak nola deituko ote ditugu? «<f Zergatik zaudete emen ain alpef deus ere egin– gabe?» esan zien nagusi afek mofoiai. Guk ere ori be– ra esan dezaiekegu alper askoi «Bano nola bizi ain· alper?d0rdu egun aste ilabe urteak nola igarotzen di– tuzute? tNork ote jakin erazi alperkeriak ekafitako gai– tzak? osasunarentzako ere kaltegafi da. Langilea betr osasun onekoa; alpera befiz beti eri, beti kopetilun. Kristauak bertan lan egin beaf degun mastia biotza da. E?: du kristauak zeru lan-irabazietan benere alpera izan bear, arimarekiko gauzak biotz-biotzez artu egin beaf ditugula; ezperen (bestela) gaizki ta oker goaz. Badakigu lan bidietan ari diran sendakinak eta jos– tunak eta okinak eta ozkinak eta nekazariak eta beren gain eginkizun aundiak dituztela; ala ere oiek guziak gogoan josirik eduki bear dute kristau-dirala; ta kristau– tasuna munduko arazo ta lanbide gain-gaflean dagonik ez aztu. Egin eta bete bai munduko zef eginak; goiko– rik aztu gabe ordea. III «Ez gaitu inork lanerako naii> . jjAu aitzakia! !' tEzetz? Atozte zuek ere nere mastirn >: erantzun zien na– gusiak. Ez aztu n. a. m. langiie alpef aiek gu , nagusi ura Jauna ta mastia befiz gure biotza danik .