BCCCAP00000000000000000001236

294 NERE LAGUNA nak ikusirik mindu egin zan; norbaitek Jaunari min ema– tekotan fede gutxikoak ematen bai diote; ala ere aitak semea asko maite zuela ta Jauna poztuko zalakoan nago. Semea ain gaizki zeukala ta Jaunak gizon ura ain estu ta !ari ikusi zuenean tzet esango ote zuen? Etuki emango zion apike, ez bai zekien atek norekin zegoen izketan; eta jakin izan balu goazen etxera ez bai zion esango. Artu itzagun guk itz oiek gure onerako gure bu– ruari esaten diogula: «Ez det arima bat besterik; eri daukat, eta ez det munduan sendatu dezakenik» tGure arima bada eri ta makal dakusgunean Regu– lo bezin urduri ta kezkaz beterik al gabiltza? ~Zertaz oroitzen gera? ~Jaunaz ote? jBai zera! Obe genduke munduko arazoetaz bano geiago gure arimaz oroituko bagina; obe litzaiguke arima eri, makal ikusi ezkero Jau– nagana laster jotzea; obe genduke orduan Jaunari onela esango bagifiioke: « Jauna: arima eri daukat; ilko ote zaidan bildut naiz; iltzen bazait galdua nago; ez bai de– zaket Bedotegana baizik beste inorengana jo nere ari– ma ii ez dedin betor ta sendatu naza afen. » Jaunari onela eskatu ezkero ez uste izan sendatu ta sendotu gabe utziko gaituenik; gure arima geok bano geiago maite bai du. Nik Martakin jardukitzen ikusten detanean biotza plametitu egiten zait; eta Maite dezana eri dago esaten Martari entzuten diotenean asko poztutzen naiz; itz maitegafi oiek Jaunagan uste izaten erakusten didate ta. Ez gifiake gu geran bezin epelak eta gaiztoak izan– go esan ori guk Jaunari maiz esango bagifiioke. Zer nai ote du_ gure Jaun_ak geiago esan estitsuori entzun bano?