BCCCAP00000000000000000001236

142 NERE LAGUNA pakean utziko zietela ta. Beraz naiko zuten jafaizale aiekjaunak ori beaf du esatea nai zutena eramateko. Jauna beti gure biia dabil; gure beafik ez badu ere, gure onerako nai gaitu; gure atzetik dabiiela. Artzai bai, da, gure biotza nai du: ta guk gogo-onez biotza eman dezaiogun bere beafa daukala esaten digu. Jaunak seme-alaben bat Beretzako eskatzen dizu– tenean edo Beregana deiturik Kendu egiten dizutenean Kentzeagatik bakafik kentzen dizutela uste izango ba– zenduteke, tezetz» esaten dizutet, ez dala ofegatik;. Jaunak nof edo nof Bereganatzen duenean esker-mese– de ontarte ugariz apaintzeko ta betetzeko Beregana– tzen du ta. Jaunaren naiak ba burua makurturik artu ta egin beaf ditugu: Beraz guri zef dagokigun eta Kaltegafi, zef zaigun guk bano obekigo bai daki. IV Jafaizale aiei gauza guziak Jaunak esan zizkien bezel-bezelaxen gertatu Zitzaizkien; eta bakafen ba– tek bafio geiagok ikusiko zituzten jafaizale aiek abereak azlrntzen; ala ere etzien ifiork debekatu ta galerazi' ez. da ea zertarako zeramazkiten abereak galdetu ere. Jau– na biotz-guzien jabe bai da. «Sionen alaba; ii afal! begira zure efege-apal– ontzana; oso apal datorkizu uztafilik · izan ez duen asto baten gafiean» Igarleak «Sion» esan da Jerusalen esan nai du; beraz Jesus juduen efege zan. Krisostomo· deunak dionez egun edef artan judu guziak poztu beaf zuten; ordurafio izandako efege ta ag:ntariak biotz eta Kaska gogor eta gaiztoak izan bai ziran; Jesus befiz. ona, maitegafia ta apala.