BCCCAP00000000000000000001233

ibillaldi au urte guztiko gertakarietan, nabarien bat ta ondoregilleen bat izan zala, idatzi zuten. Aita Santua ara yoan zan, Leterri Batuen Alkargoa– ren Zadorlariak berak deitu-ta. Eta yoan zan, indarra ta itzala ta, aldi nahasi oneitan, aterabidea ematera Alkargo arreri. Eta Alkargo aren leku gallenetik oiu egin zion lurbira osoari : "Pakea, pakea ta pakea ". Pakea billatu bear zala bide guztietatik; ta gudua urrindu (1) betiko. Urrutikuskinaren aurrean egon gifian egun guz– tian. Baina ortik ere izan genduan zerbait, laket izan etzitzaiguna. Ba bein baitio geiagotan, eztakit zein– bat aldiz, zarata aundia atera zan tresnatik, esaten zuala : "So-llu-be : barkatu ikusleok, aize aundi, zakarra dabillelako ta egun txar-txarra degulako, urrutikuskina naspillatu egin zaigu ta ezta erraz ber– tan bera adelatzea ". Ekaitz izugarria ari zuan, egi-egian, egun artan: "elurra, euria, aize zakar, bildurgarria ". Ta "So-llu– be "-ko zarata ori, azkotan, entzun genduan zoritxa– rrez. Orregatik zati luzeak yoan zitzaizkigun ikusi gabe. Orra ba, egunkarietan bezin luze idatziz ta argazki dirdaitsuz oroituz, emateko tokirik eztegulako, zineko (]) Ola Bizkaiko leku askotan. Beste lekuetan: "urrundu", "urru– tiratu". 229