BCCCAP00000000000000000001215

-72- ordea etziran ortaz axolatu ta aldegin zuten, batek bere bazter-etxera, besteak bere garatzera (irabaz- ... bidera). Besteak befiz aren mirabeak atxitu (afapa– tu) ta irafiez ase ondoan il egin zituzten. Efegea asafetu zan ori entzunik, eta bere guda– mutil (soldadu)-taldeak bidalirik, galdu zituen gizon– iltzale aiek eta beren iria kixkali zuen. Gero esan zien bere mirabeai: Eztei-oturuntza gertu dago, bafia deiturik zeuden ezteiliafak eztira merezidun. Zoazte beraz bide zabal oietara, eta arkitzen dituzuen gu• ziak dei itzatzue ezteietara. Joan ziran mirabeak ta bildu zituzten arkitu-alako guziak, onak eta gaiztoak. Ofela maikidez bete zan eztei-gela. Sartu zan efegea, maikideak ikustera, eta eztei-jantzirik gabe zegon gizon bat arkitu zuen. Ta esan zion: Adiskide, nola sartu aiz onera eztei-jan– tzirik gabe? Arek etzion tutik erantzun. Orduan efe– geak esan zien bere mirabeai: Lotu zaizkiozue esku– ofiak ta kanpoko iiunbe oietara egotzi (bota) zazue. Or izango da mafaska ta ortz-kafaska. Asko baitira deituak, gutxi ordea autatuak.