BCCCAP00000000000000000001142

58 FIDEL ELIZONDO remonta a tiempos antiquísimos. Por ello aparecen también en numerosas ediciones capuchinas de la regla. He aquí el texto: « Refert Dominus Gregorius Papa IX. se audiuisse a Beato Francisco dum viueret, ipsum sanctum a Domino Deo tria priuilegia obtinuisse. Primum, Quod quanto plures Fratres essent in Ordine, et eorum numerus augeretur, tanto abundantfüs eis prouideretur. Secundum, Quod nullus in habitu posset male mori. Intellige sane; videlicet, dummodo vita sit conformis habitui, quoad Fratres: et deuotio erecta, et compuncta, quoad seculares. Tertium, Quod quisquis Ordinem suum persequeretur, grauiter a Domino puniretur, et dies suos in breui et male finiret. Item dicit B. Franciscus, tria ínter alía se habuisse priuilegia a Seraph, sibi in monte Aluernae apparente, tempore stigmatizationis suae. Primum, Quod Professio Fratrum suorum, siue Ordo suus, durabit vsque in diem Iudicij. Secundum, Quod nullus, volens in Ordine male viuere, poterit ibi diu perseuerare. Tertii.un, Quod quicunque ex corde diligeret Ordinem suum (quantum– cunque sit peccator) misericordiam a Domino consequetur poe– nitendo ». El documento se encuentra en el Directorium Fratrum Minorum, en la edición latino-castellana de la regla y en el Manual de Antonio de Santa María 128 • 13. Qualiter B. Franciscus praedixit, quae verba et quae opera de– berent habere fratres minores: et quomodo cognoscantur a populo, si essent fratres minores, vel non (p. 80-82). Breve tratadito, que consta de introducción, de tres posibles transgresiones de la pobreza seráfica y de una exhortación al pueblo cristiano para que no siga ni escuche a los religiosos, caso de haber caído éstos en alguna de ellas. Al final se lee: « Haec ex libro intitulato: Fundamentum trium Ordinum. Trac– tatu 2 » 129 • 14. Rationes notabiles sex, ad quid fratres minores vocati, et dati sunt huic mundo a Domino (p. 83-90). El escrito consta de una pequeña introducción, de la exposición de las seis causas o razones y de un epílogo. Se presenta a veces como de san Francisco; pero no es de él. Wadding lo transcribe entre los opúsculos dudosos 130• Se encuentra con anterioridad en la colección Firmamentum trium Ordinum 131 • Estas son las razones: 128 Directorium Fratrum Minorum, f. [12]rv; [Regula et testamentum = véase nota 70], f. 116r-117r; Manual sumario, f. 87rv. 129 Podría tratarse de la colección Monumenta Ordinis Minorum, [Salmanticae 1511], tr. II, f. 280v28lr: Qualiter beatus Franciscus predixit que verba et que opera deberent habere fratres minores et quomodo cognoscantur a populo si essent fratres minores vel non. Véase también la nota 56. 130 L. Waddingus, B. P. Francisci Assisiatis opuscula, Antuerpiae 1623, 517-520. 131 Firmamentum trium Ordinum, [Venetiis 1513], pars I, f. 22ra-22va. Modernamente

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz