BCCCAP00000000000000000001134

44 Elizondo 2°) Adverte praefatum Clementis VIII vivae vocis oraculum non esse mere indultum vel dispensationem; sed veram declarationem quam Pontifex concessit circa praecepta aequipollentia, quae nempe non verbis absolutis sed conditionalibus in Regula ponuntur; quod magis patebit ex infra dicendis. Consequenter quod illa declaratio Clementis VIII in Ordine non fuit recepta, hoc nihil valet contra legitimitatem et valorem eiusdem declarationis, quoniam ea qua talis per non usum vel per non acceptationem et etiam per usum contra– rium non cesset subsistere vel abrogatur, sicut aliquando [f. 9r] accidit cum privilegiis et indultis. Insuper, si Clementis VIII vivae vocis oraculum sit vera declaratio circa quaedam puncta Regulae Fratrum Minorum, ex eo quoque sequitur Constitutionem Ur– bani VIII Sacrosantum die 1 Oct. 1625 non comprehendere dictam declarationem Clementis VIII, cum in dicta Constit. Urbani VIII revocantur concessiones et indulta, quae Regulae Fratrum Minorum sunt contraria. Insuper cum dicta declaratio Clementis VIII fuerit tantum publicata anno 1647, et Bulla Sacrosanctum Urbani VIII sit anni 1625, haec illam difficile attingere posset (1) 58 • 3°) Ut luculenter pateat dictum Clementis VIII vivae vocis ora– culum non esse declarationem relaxativam vel dispensativam Regu– lae Seraphicae, sed veram declarationem explicativam et rationabi– lem mentís lnstitutoris, necesse est ut rite consideremus et exami– nemus postulatum ipsum Rmi P. Francisci de Sousa. Primo ipse Fran– ciscus de Sousa in principio (supra pag. 4) 59 dicit: « ... fidem faci– mus... facultatem ». Deinde ipse in Postulato ait: ipsum petere a SS. ut quae Iulius JI concessit confirmet, ampliet et declaret pro maiori Fratrum quiete. Rationes autem, ob quas dictum postulatum 58 El autor prosigue en nota: « Adverte etiam oracula vivae vocis, quae per Gregorium XV et Urbanum VIII revocata fuerunt, esse privilegia seu gratias, oretenus a Papa concessa, non vero declarationes seu resolutiones pontificias super Seraphicam Regulam, sive fuerunt scripto sive oretenus concessae (Cfr. Piat Mont. Prael. lur, Reg., tom. 2, p. 164, ed. 2') ». Véase GREGORIUS XV, Ra– manus pontifex, 2 julio 1622 (ed. Magnum bullarium romanum, vol. V, pars V, Romae 1756 [Graz 1965], p. 37); URBANUS VIII, Alias felicis, 20 diciembre 1631 (Magnum bullarium romanum, vol. VI, pars I, Romae 1748 [Graz 1965], p. 299s.). Cf. F. ELIZONDO, De vivae vocis oraculis circa regulam franciscanam, en Lauren– tianum l (1960) 445-451. 89 La paginación se refiere al manuscrito y pertenece al comienzo de la concesión; el texto siguiente está casi al final (Pontificiae constitutianes, Vene– tiis 1647, p. 339 y 340).