BCCCAP00000000000000000001132

368 Elizondo Praecipua disputationis capita ex Quatuor Magistrorum exposi– .tione facile deducuntur: ad quae evangelii consilia fratres tenentur (c. 1)? praeceptum constituit speciale obligatio mittendi candidatos ad ministros provinciales et illos de fide catholica examinare? privi– legia non constituunt grave contra puram regulae observantiam et boni ordinis nominis periculum? quomodo intelligantur verba << caveant fra– ires et eorum ministri ne solliciti sint de rebus suis [id est, candidatorum] temporalibus >>? possunt guardiani et custodes recipere fratres ad obe– dientiam (c. 2)? quid significent verba: necessitas, calceamentum, vesti– mentorum vilitas (c. 2 et 3), pecunia, denarium, recipere per se, per interpositam personam (c. 4), appropriare (c. 6)? quandonam possunt ministri ad amicos spirituales recurrere: solummodo ad infirmos curan– dos et vestimenta fratribus porrigenda an etiam ad alias necessitates? quandonam possunt fratres provisiones facere (c. 4)? possunt fratres recipere ut stipendium laboris res quae ab ipsis mutatae ad alia neces– saria acquirenda (v. gr., pergamena, coria) inserviant (c. 5)? ad quem pertinet mobiliorum proprietas? possunt fratres emere, vendere, mu– tuum contrahere, tocare, oppignorare, donare aut commodare? quo– modo intelligatur paupertas franciscana (c. 6)? habent ministri curam religiosorum (c. 7)? ministri generalis potestas est supra aut infra capi– tuli generalis potestatem? quid significet verbum universitas. ad mi– nistrum generalem deponendum? silente regula de guardianis, tenen– tur fratres eos obedire (c. 8)? quid exprimant verba contra animam et regulam, eam spiritualiter observare (c. 10) et suspectum mulierum consortium (c. 11)? Apparet igitur quomodo paucis annis post sancti Francisci mortem quaestiones circa regulae intellectum creverint eiusdemque interpre– tatio perdifficilis evaserit. Haec Quatuor Magistrorum expositio, utpote non stricte particularis sed officialis provinciae magni nominis parisien– sis (64), immo, iuxta Felder, a capitulo generali bononiensi an. 1242 approbata (65), fratrum sententias et dubitationes manifeste proclamat. (64) QUATUOR MAGISTRI, Expositio, Prologus, 123s. (65) Cf. nostram elucubrationem FIDEL [ELIZONDO] DE PAMPLONA, Origen de la obligatoriedad de la regla franciscana, Roma 1956, 100.