BCCCAP00000000000000000001130

684 MIGUEL ERBURU Finalmente, Sánchez trata del significado o valor preceptivo de ciertos verbos de uso más frecuente en toda legislación, tales como los preceptivos 7 7, los inhibitorios 78 , los equipolentes 79 , los expresados en modo imperativo 80 , los comunes 81 y otros de significado más incierto y dudoso 82 • El valor que el célebre moralista jesuita atribuye a estos verbos, es el mismo que les reconoció su contemporáneo Gabriel Vázquez. No queremos terminar esta exposición sin poner de manifiesto cómo, a pesar de que Sánchez no coincide plenamente con el conte– nido de la Exiví de paradiso, sin embargo, cuando rechaza alguno de sus criterios, no quiere acusar de error a Clemente V, sino que más bien se esfuerza por explicarlo e interpretarlo en el sentido de la mentalidad moderna. Al final del siglo XVI la mentalidad moderna se ha impuesto plenamente, y ya no es posible que ciertos principios y criterios supuestos o enseñados por Nicolás III y Clemente V sean aceptados e interpretados según el alcance y sentido que les atribuyó la edad teneri ad consilia non contenta in regula. Deinde dicit ad contenta in regula non aeque eos teneri; sed ad quaedam teneri sub mortali: an vero [ad quaedam] sub veniali teneantur ex alío capite, non definit... ». 77 Ibídem, n. 33: « Verba ergo praeceptum importantia sunt: praecipio..., iubeo... Idemque important haec verba impero, edíco... iníungimus... ». 78 Ibídem, n. 34: « lmportant praeceptum verba significantia prohíbítíonem, qualia sunt: prohibeo, inhibeo, veto, interdíco, quippe omnis prohibitio praeceptum abstinendi se a re prohibita continet ». ·, 9 « Verba aequipollentia praecepto sunt: debeo, quippe ex propria significa– tione non debitum honestatis, sed praecepti importat. Etsi per accidens ratione subiectae materiae debitum solius honestatis importet » (Ibídem, n. 36, p. 60). « Praeterea sunt verba aequipollentía praecepto: teneantur... Azor... idem bene dicit de verbo obligentur, quia eadem est significatio. Similiter aequipollent prae– cepto omnia verba necessitatem importantia ut necessario, necesse est... Idem dicendum est de verbo non licet..., non potest... » (Ibídem, n. 38). 80 Ibídem, n. 39: « De verbis imperativis est rursus difficultas... : quidam enim dicunt ex se importare praeceptum, quia quod imperatur necesse est fieri... Alii autem dicunt importare praeceptum, sub solo tamen veniali oblígans... Alii dicunt ea non importare praeceptum aliquod, quia sunt simplícia quaedam verba... Sed dicendum est standum esse consuetudini religionis acceptantis et intelligentis ea verba». 81 Ibídem, n. 40: « Alia sunt verba communia, quae nec sunt praecepti nec aequipollentia praecepto, qualia sunt monemus, hortamttr..., ordinamus..., stabilimus, constituimus..., sattuimus..., innovamus..., volumus..., intendimus..., sancimus ». 82 Verbos de significado preceptivo incierto son mando (Ibídem, n. 35), oportet (Ibídem, n. 37) y decernimus (Ibídem, n. 41, p. 61).

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz