BCCCAP00000000000000000001100

En esta misma perspectiva hay qu.e interpretar a S. Buenaven– tura. Cuando nuestro autor habla de la communis animi conceptio se refiere a é;lqueUas proposiciones que de tal forma son evidentes por su prioridad y radicalidad al espíritu humano que no pueden ponerse en duda. Son algo innato y de ahí que resultan tan familia– res al alma humana que verdaderamente reflexiona 35 • En correspondencia con lo anteriormente indicado sobre el tex– to de Boecio, nos habla también de la doble forma de evidencia: pueden ser '"valde' evidentia et 'minus' evic;1entia" 36 • En lo que se refiere al concepto de Dios como "id quo maius excogitari nequit", parece obvio que se .ha de interpretar su pensa- 35. "Et quod sic, videtur per Anselmum, qui dicit, quod Deus secun– dum communem animi conceptionem est quo nihil maius cogitar! po– test... Item maior est veritas in esse divino quam in aliqua dignitate; sed aliqua. dignitas ita est vera, quod non est ei coritradicere corde, ut, omne totum est maius sua parte, et similia; unde non potest cogitari non esse; ergo multo fortius hoc erit verum dicere de prima veritate" (I Sent., d.8, p.l, a.l, q.2, ff.1.3: I, 153a; sigue afirmando •esto mismo en el cuerpo de la cuestión: I, 155a et ad 5: I, 155b. "...dignitatibus contin– git contradicere quantum ad exterius rat1onem, non tamen quantum ad interius,. ut dlcit Philosophus in librp Posteriorum" (Ibüi,., ad 6: I, 155b). "Vel potest dici, quod hoc intelligitur de intellectu, secundum quod et acceptio principiorum notissimorum in· qualibet scientia, utpote dignita– tum, circa quae non contingit errare, non autem prout habet applicari ad opera specialia; et ideo ad ipsarum directionem virtutes sunt sibi necessariae..." (III Sent., d.33, a.un. , q.3 ad 5: III, 718b). "Sed veritates dignitatum seu communium animi conceptionum adeo ·sunt evidentes propter suam prioritatem quod non possunt cog1tari non esse: ergo nu– llus intellectus potest ipsam primam ver1tatem cogitare non esse, seu de ipsa dubitare" (Myst. Trinit., q.1, a.l, f.27: V, 48a). "...Retinet nihilomi– nus scientiarum principia et dignitates ut sempiternalla et sempiterna– liter, quia nunquam potes.t sic oblivisci eorum, dum ratione utatur, quin ea audita approbet, sed tanquam sibi innata et familiaria recognoscat..." (Itin., c.3, n.2: V, 303b). Hablando sobre las leyes que obligan a nuestro entendimiento a asentir, dice: "!taque leges hae non sunt 'ad exterius rationem', ut dlclt Phllosophus... Asslgnans enlm lbl dlfferent1am lnter communes animi conceptiones sive dignltates ex una parte et petitiones et suppositiones ex altera, dicit quod dignitates adeo sunt certae ut non possent probari per aliquem syllogismus sive per exteriorem rationem, nec eis valet 'ad eam rationem, quae est in anima': lumine enim natu– rali cognoscuntur, [nec eísl' cónti'acUcitur nisi forte in voce. Et non solum verae sunt et necessariae in se, sed etiam habent suae necessitatls evidentiam, ut est haec dlgriltas slve communis anlmi con– ceptio 'Omne totum maius est sua parte'; quod prlncipium non per aliud cognoscitur nisi per naturam termlnorum suorum: cognitio enim parte et toto, patet..." (Hexaem., principium, coll.2, n.10: Ed. Delorme, P. 24). 36. "...unde d1gnitas est illa quam quisque probat auditam... sicut ínter cognoscibilla quaedam sunt valde evidentia, slcut d1gnitates et pri– ma principia; quaedam sunt minus evidentia, sicut conclusiones p,arti– culares; sic et in operab111bus quaedam sunt maxlme evidentia..." (11 Sent., d.39 ,a.1, q.2, e: II, 903a-b). -47-