BCCCAP00000000000000000001060

14 Lázaro de Aspurz tiam occultaverat factus frater minor, eum permisit fratribus sacram theologiam legere ( 22). d) Veri « pauperes spiritu )) qui sint (Admon. 14) Peculiaris sancti Francisci ascetica, non ex traditione monastica sumpta, sed directe ex Evangelio et ex reali exsistentia educta, fundatur illa activa et indefessa abrenuntiatione et agnitione dominii Dei, << cuius est omne bonum )). Totum ideo spirituale aedificium consurgit, non super viribus hominis, neque super illo fundamento humilitatis negativae et propriae abiectionis de que communiter in scriptis asceticis, sed super donis ipsis positivis naturae et gratiae a Deo receptis, in nobis praesentibus atque a nobis operibus perfi– ciendis fraternoque servitio cum aliis communicandis. Omnes « sanctissimae virtutes )) a Deo procedunt et veniunt, et ce nullus horno est penitus in toto mundo, qui unam ex eis possit habere nisi prius moriatur )) (sibi ipsi) (23). Absque illa expropriatione, pietas vertí potest in vanam osten– tationem externam, ideoque in carnis gloriationem, praesertim cum non quaerit germanam sanctitatem internam, opere manifestatam, sed formas exterius apparentes (Reg I, 17). Hoc sensu exponit primam evangelicam beatitudinem: « Beati pauperes spiritu, quoniam ipsorum est regnum caelorum. Multi sunt qui orationibus et officiis insistentes, multas abstinentias et afflictiones in suis corporibus faciunt, sed de solo verbo, quod videtur esse iniuria suorum corporum, vel de aliqua re, quae sibi auferretur, scandalizati continuo perturbantur. Hi non sunt pauperes spiritu; quia qui vere pauper est spiritu se ipsum odit et eos diligit qui eum percutiunt in maxillam )) (Admon. 14). (22) Epist. ad s. Antonium, H. BoEHMER, o.e., 48. (23) Laudes de virtutibus, ibid. 43.