BCCCAP00000000000000000001053

124 Lazarus ab Aspurz « communitas >>, in nomine Domini congregata, resplendere debet caritate fraterna, mutua cooperatione, aequalitate membrorum. Motus ille ex campo theologico et ascetico ad iuridicum, qui in tota Ecclesia evenit, maxime saeculo XIV propter dominium prae– valens decretalistarum, exstitit etiam in evolutione communitatis franciscanae, specialiter quoad vitam communem, in qua, caetero– quin, progressio versus rithmum monasticum dare apparet. Prima fraterna unio, spontaneitate et cordialitate coagmentata, paulatim se submittere debuit horario definito, statutis vitam et actionem mo– derantibus, ac praesertim uniformitati externae. Tunc apparuit re– gularis observantia ut aliquid valorem ex se habens. Hic conceptus saepe occurrit in Vita II Thomae Celanensis ut antidotum contra singularitates. Referens factum cuiusdam fratris, cui daemon ingessit, « sub specie maioris perfectionis, segregationis affectum )) , concludit: « Factus est proinde dictus frater congregationis et societatis amicus, illis maxime devotus collegiis, in quibus regularis observan– tia magis viget. O magna in concilio iustorum et congregatione opera Domini (Ps. no, r)! In ea siquidem vexati continentur, elisi eri– guntur, tepidi provocantur, in ea ferrum ferro acuitur et frater a fratre adiutus quasi :firma civitas stabilitur; et licet prae turba sae– culari Iesum videre non possis, minime tamen impedit angelica turba caelorum. Tantum ne fugias, et vitae coronam usque ad mortem accipito )) (ras). Ut patet, vox « regularis observantia >> non dicit iam simplici– ter observantiam regulae, sed potius « regularitatem >> observantiae. In hac nova ascetica communitatis efformabantur novitii in al– tera medietate saeculi XIII, ut videre est pluribus in locis Speculi disciplinae. En quibus laudibus extollitur (( conventus >>, id est com– munitas, et qua veneratione et observantia iuvenes eum revereri do– centur: << C. 6: De vitio irreverentiae fugiendo. - Est praecipue con– ventui et superioribus deferendum. Conventus quidem venerabilis est, immo terribilis ut castrorum acies Christi ordinata (Cant. 6, (ro5) CEL. II, c. 6, p. 150 s.