BCCCAP00000000000000000001053

Communitatis franciscalis evolutio historica 123 seu quos externos reputant, subditos vel praelatos, secmn nolunt habere vel pacifìce sustinere >> (103). Adeo mens de hac nova specie violationis sexti capitis Regulae invaluit, ut auctor Chronicarttm XXIV generalium Gentilem de Spoleto et socios, qui reformationem anno 1350 inceperunt, arguere non dubitaverit de infractione paupertatis per « locorum appropria– tionem >>, cum privilegium obtinuerint in eremitoriis commo– randi (ro4). « Appropriatio locorum >), quae postea inter conventuales quan– dam habuit reminiscentiam in sic dieta « tiliatione )) , qua religiosus consideratur filius conventus originis etsi alibi degat, semper refera– batur ad « altissimam paupertatem >); iuxta textus autem adductos potius apparet periculum pro fraterna unione et pro missione uni– versali ac dynamismo apostolico Ordinis; stabilitate fixati, fratres non amplius se sentiebant « peregrini et advenae in hoc saeculo )) (Reg. c. 6). e) Vita communis. Concilium Vaticanum II denuo restituit antiquum conceptum « vitae cornmunis )) , quem post Concilium Tridentinum penitus fere eradicaverat sensus iuridicus administrationem tantum respiciens (can. 594); hic ne habetur quidem prae oculis in decreto« De accom– modata renovatione vitae religiosae )) cum de « vita in communi agenda >J normas praebet (art. r5). Iuxta antiquam traditionem, maxime augustinianam, vita communis instituta est in familiis reli– giosis « ad exemplum primaevae ecclesiae, in qua multitudo cre– dentiùm erat cor unum et anima una >> (Act. 4, 32); deinde Con– cilium eius fondamenta theologica atque elementa praecipua prae– bet: « evangelica doctrina, sacra liturgia, et praesertim Eucharistia refecta, in oratione et communione eiusdem spiritus perseverat >>; (103) AFH 4 (rgu) 382; cf. ibid. 2 (rgog) 428 (Perpin. r33r); 35 (r942), I88 (Farin. r354), 222 (defin. capit. gener. 1354); 53 (rg6o) 271. (ro4) Chronica XXIV gener. in AF III, 547.