BCCCAP00000000000000000001053

114 · J;.azarus ·ab Aspurz. lius teneri studium. theologiae, in quo habiles exerceantur ad eru– ditionem aliorum... » (72). Fatendum est argumentationem huiusmodi probationem non meruisset pauperculi Francisci, qui « volebat ut fratres non in ma– gna quantitate in locis collocarentur, quia sibi difficile videbatur in magna multitudine paupertatem observari » (73). Domus, qui ad minus tredecim fratribus constabant, vocabantur loca conventualia, aliae minores loca non conventualia. << Guardia– nus conventualis » instituebatur a ministro provinciali, << guardianus non conventualis » a custode (74). Fratres commorantes in his << lo– cis » vocabantur « conventuales », ut distinguerentur ab illis qui eremitoria · colebant. Etenim, dum has mutationes subiit << locus », eremitorium perstabat, generatim ut prolatìo quaedam loci conven– tualis, eodem fere more ac tempore sancti fundatoris, qui vitam in solitudine, certo quoque tempore, tanti faciebat. Sanctus Bonaven– tura, dum vitam conventualem fovebat, cupiebat ut erèmitoria ubi– cumque haberentur, quo libertas daretur fratribus vitam simplicio– rem priorum temporum agendi et qua Orda seu « communitas », illo exemplari experimerito permanente, quasi cautionem haberet suae fidelitatis et authenticitatis (75). Perpauca noscuntur de vitae genere in eremitoriis, neè videtur formam illam idealem, idyllicam potius, a sancta Francisco datam (72) Determinationes quàestionum, in Opera omnia, VIII, 340 s, 367 s. · « Conventus » in sensu bonaventuriano potius denotat communitatem quam domum. (73) Spec. per/. c. IO, p. 30. (74) Const. Narbon. in AFH ·34 (1941) 285, 295. Dénominatio 'illa forsitan incepit cum Innocenius IV, bulla diei 5 apr. 1250, titulum « ecclesiae conventualis » conè:essit illi in qua, ob sufficientem numerum fratrum, divinus cultus et capitulum celebrari poterant·... Cf. Bullarium franoiscanum, I, 538. (75) Perperam interpretasse videtur Gratianus de Paris (op. cit. 169, adn. 48) statutum quoddam capituli generalis anni 1260 circa fines locorum ac si de eremitoriis ageretur (S. BONAVENTURA, Opera omnia VIII, 465).