BCCCAP00000000000000000001014

in re modiica? Et dico furtum esse mortale ex suo genere, tum quia est contra iustitiam, et omne tale est mortale... tum quia est contra divinum praeceptum Exo. 20 ubi prohfüetur non solum furtum proprie eo modo quo diffinitum est, sed etiam omnis illicita usurpatio alienae rei..., etiam quantumcunqwe modica... Quantum ad peocatum mortale, si fit in furto reí modicae, limita si adsit voluntas substrahendi maiora si posset: vel quando ex ablatione parvae rei dominus intelligitur gravari, 1 quia scilicet parva res est illi multum chara.... Alias subripere mínima non erit mortale » 149 • El cardenal dominico Tomás de Vio Cayetano, a caballo entre la edad media y la moderna, rechaza el concepto y contenido medievales del precepto y de1 no-precepto o consejo y niega a éstos el carácter de criterio de distinción de la gravedad de las diversas leyes y transgre– siones humanas 150 • Por otra parte, recurre con cierta frecuencia a la materia y llega a reconocer que de ella puede depender el que las leyes y preceptos humanos importen obligación sub morta:li o, más bien, sub veniali: « Praesens littera loquitur de vinculo et peocato in communi, et non determinate ad mortale vel veniale. Unde nihil obstat littera si, gratía matieriae, modo verificatur de mortali modo de ve– niali » 151 • Sin embargo, no disimula la escasa simpatía que siente por la materia considerada como criterio de distinción de la gravedad de los preceptos y transgresiones humanos, por cuanto por sí sola no constituye un criterio suficiente y seguro. Efectivamente: « In iure autem humano ex sola materia discernere praecepta impossibile videtur, cum inveniantur mínima quaedam praecepta sub mortali peccato » 152 . Así se explica que Cayetano desconozca la expresión parvitas mate– riae y que no haya llegado a ca:ptar con precisión el principio ence– rrado bajo clicha expresión. Con todo, creemos que no se puede negar que el cardenal dominico admite la realidad del principio de la parvitas materiae 153 • 149 Ibídem, pars 1, Venetiis 1578, Furtum, n. 4, fol. 338r. 15 º THOMAS DE Vm CAIETANUS, Opuscula omnía, Venetiis 1593, t. 1, tr. 25, fol. 84v-85r. Véase también IDEM, Summa theologica cum Commentariis Thomae de Vio Caíetaní, 2.2., q. 186, art. 9, en S. Thomae Aquinatis opera omnia, t. 10, p. 503, n. 10. 151 Ibídem, 2.2., q. 186, art. 2, p. 489, n. l. 152 IDEM, Summula Caietani, Praeceptum, p. 353. Véase también Summa theologica cum Cammentarifa, 2.2., q. 186, art. 9, en S. Thomae Aquínatis opera omnía, t. 10, p. 503, n. 8. 153 Cfr. ibídem, 2.2., q. 66, art. 6, en S. Thomae Aquinatis opera omnia, 62

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz