BCCCAP00000000000000000001014

<liar y examinar la gravedad de ia avaricia, de ia vanagloria, de la gula y demás pecados capitales, no hace la menor alusión a la parvedad de materia. Se fija únicamente en si los mencionados desórdenes stJ oponen a la caridad de Dios o del prójimo o a un verdadero precepto. Si realmente no se oponen a la caridad ni a ningún otro precepto, no constituirán más que pecado venial, por más que con ello se que– brante algún consejo o prescripción no-preceptiva 138 • Muy semejante a la del Astesano es la actitud que el arzobispo dominico san Antonino de Florencia adopta ante el problema que lle– vamos entre manos. Efectivamente; no es posible descubrir en él la más remota alusión a la parv,itas materiae. Ello nos induce a pensar que desconoce absolutamente la mencionada expresión y la realidad de su contenido o significado. Más aún; él, además de admitir pecados ex genere suo veniales, reconoce que los pecados ex genere suo mor– tales se convierten en veniales al intervenir ciertas imperfecciones en el acto humano 139 ; pero también en esta ocasión observamns qui 138 Para que el lector adquiera una idea aproximada del estilo y argumenta– ci6n del Astesano, le brindamos los siguientes pasajes: « Potest sumi avaritia secundum quod opponitur liberalitati; et sic dicit inordinatum amorem divitiarum, qui si crescat tantum, quod propter ipsum non vereatur quis facere contra amorem Dei et proximi, erit mortalis. Si autem infra hoc sistit, est venialis » (AsTELANUS, ibidem, lib. 2, tit. 30, p. 203). Más adelante escribe sobre el miedo o respeto humano: « Inordinatio timoris... quandoque attingit appetitum rationalem, qui di– citur voluntas; et tune quandoque est mortalis, ut cum quis propter timorem sic est dispositus ut faciat contra Dei praecepta... Quandoque est venialis, ut cum quis timore retrahitur a bono, quod est de perfectione consilii » (Ibídem, tit. 34, art. 1, p. 207). Y finalmente sobre la gula: « II. Utrum [gula] sit peccatum mortale?... Circa secundum respondeo: si sit tanta inordinatio eius, quod horno sit paratus facere contra Dei praeceptum propter huiusmodi delectationem, erit peccatum mortale... Si vero eius inordinatio sit infra Deum, ut quia licet nimis concupiscat quis ciborum delectationem, non tamen propter hoc aliquid faceret contra Dei legem, est peccatum veniale... Quando voluptas est in causa, adhuc non est peccatum mortale, nisi appetitus esset adeo immoderatus, quod horno sequeretur eum, etiam si esset contra Dei vel Ecclesiae praeceptum » (Ibídem, tit. 42, art 2, p. 213). 139 S. ANTONINUS, Summa theologica, pars 1, tit. 10, cap. 1, col. 583: « Pec– catorum autem actualium aliquod dicitur mortale ex genere, et aliquod veniale ex genere... Cum enim voluntas fertur in aliquod, quod secundum se repugnat caritatí Dei vel proximi, per quam horno ordinatur in ultimum finem, tune :pec– catum ex obiecto suo habet quod sit mortale... Quandoque autem voluntas fertur in illud qr:od in se continet inordinationem aliquam, non tamen contraríatur dilectíoni Dei et proximi..., et tale est veniale ex genere suo... Verum... contingit quandoque ut... quod est mortale ex genere sit veniale ex disposítione agentis, propter hoc scilicet, quia est actus imperfectus, id est non deliberatus a ratione ». 57

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz