BCCCAP00000000000000000001014

Finalmente, ei santo doctor dominico afirma claramente qué én toda clase de pecados ex genere suo mortales pueden darse pecados veniales por imperfección del acto hurnano; pero una vez más se olvida de la paroitas materiae 135 • Sin embargo, no queremos dejar de advertir que enseña bastante daramente que los pequeños hurtos, al menos en ciertas circunstancias, no constituyen más •que pecados veniales. Ahora bien; ¿cuál es el título por el que semejantes hurtos pequeños constituyen sólo pecados veniales? No es propiamente ]a parvitas mate– riae, que santo Tomás desconoce, ni tampoco la imperfección del acto humano, en que a veces se refugia, sino que parece ser una cierta imperfección que importan los pequeños hurtos, por la cual éstos, en .ciertas circunstancias, pierden su carácter o genus iniustítiae y dejan, por lo mismo, de constituir pecado mortal 138 • En conclusión: puede decirse que santo Tomás de Aquino ha estado rondando la parvitas materiae, aunque, ciertamente, sin llegar a descubrirla y aceptarla. Ha estado también, 'Sin duda, más cerca de ella que los teólogos franciscanos y que otros teólogos dominicos tus sensualitatis. Si vero sit diuturna, redit ad naturam sui generis per consensum rationis. Si vero nocumentum in quod tendit motus irae esset veniale ex genere siro, puta cum aliquis in hoc irascitur contra aliquem quod vult ei dicere aliquod verbum leve et iooosum, quod modicum ipsum contristet, non erit ira peccatum mortale, quantumcumque sit diuturna » (loEM, Summa theologioa, 1.2., q. 88, art. 5, in c, en Opera omnia, t. 7, Romae 1892, p. 138). En este pasaje afirma santo Tomás que la ira puede constituir pecado venial por imperfección del acto humano y, también, cuando el daño que se causa al prójimo, es ex genere suo venial. Como se ve, no se hace ninguna alusión a la parvitas materias. 135 Ibídem, 2.2., q. 35, art. 3, in c, en Opera omnia, t. 8, Romae 1895, p. 2:37: « Considerandum est in omnibus peccatis quae sunt seoundum suum genm mortalia, quod non sunt mortalia nisi quando suam perfectionem conse– quuntur. Est autem consummatio peccati in oonsensu rationis... Unde si sit inchoa– tio peccati in sola sensualítate, et non pertingat usque ad consensum rationis, propter imperfectionem actus est peccatum veniale ». Véase también De malo, q. 7, art. 4, in c, en Opera ornnía, t. 8, Parmae 1856, p. 323. : 3 o Para mayor comodidad, véase el pasaje correspondiente a la nota 131. Puede verse asimismo el texto de la nota precedente. Con todo, el pasaje más expresivo, a este respecto, nos parece el siguiente: « Ad tertium dicendum quod illud quod modicurn est, ratio aprehendit quasi nihil. Ideo in his quae mínima sunt, home non reputat síbi nocumentum referri: et ille qui accipit potest prae• sumere hao non esse contra voluntatem eíus ouius est res. Et pro tanto si quis furtive huiusmodi res mínimas accipiat, potest excusari a peccato mortali. Si tamen habeü animum furandi et inferendi nocumentum proximo, etiam in talibus mini– mis potest esse peccatum mortale » (IDEM, Summa theologica, 2.2., q. 66, art. 6, ad 3, en Opera ornnía, t. 9, Romae 1897, p. 92). 55

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz