BCCCAP00000000000000000001014

vel ad homicidium, vel aliquid huiusmodi... Ergo quicumque facit iniustum peccat mortaliter » 132 • Ahora bien; ¿puede afirmarse con Orsenigo ,que, en el ámbito de los pecados ex genere suo mortales, el Angélico se inclina siempre a descubrir pecados veniales fijándose únicamente en alguna imper– fección del acto humano? Ciertamente, esta observación encuentra válido apoyo en no pocos pasajes tomistas, algunos de los cuales que– remos comentar. Y sea el primero aquel en que el santo doctor se refiere a la envidia. La envidia, por su misma naturaleza o significado, se opone a la caridad por la cual se comunica al alma la vida sobre– natural; por ello la envidia es pecado mortal ex genJere suo. Pero se ha de advertir que, en la envidia y en los demás pecados ex genere suo mortales, se dan actos humanos imperfectos que, en cuanto tales, constituyen pecado venial: « Invidia autem, secundum rationem sui obiecti, contrariatur caritati, per quam est vita animae spiritualis... Unde manifestum est quod invidia ex suo genere est peccatum mor– tale. Sed... in quolibet genere peccati mortalis inveniuntur aliqui im– perfecti motus in sensualitate existentes qui sunt peccata venialia... Ita etiam et in genere invidiae inveniuntur aliqui primi motus quando– que in viris perfectis, ,qui sunt peccata venialia » 133 • La misma actitud puede observarse en el Angélico cuando trata sobre la ira, que, de suyo, tiende a causar algún mal al prójimo. Ahora bien; la voluntad de infligir al prójimo un daño o perjuicio, constituye pecado mortal. Pero ¿si el perjuicio que se quiere causar, no fuera grave? Entonces - lo afirma expresamente santo Tomás - la ira sería pecado venial por imperfección del ,acto humano: « Dicendum quod iracundia importat motum ad nocendum proximo. Inferre autem pro– ximo nocumentum, ex suo genere est peccatum mortale, quia repugnat caritati quantum ad dilectionem proximi: sed quando motus sistit in appetitu inferiori, et ratio non consentit ut nocumentum grave proximo inferat, est peccatum veniale propter imperfectionem actus » 134 • 132 Ibidem, ibidem, art. 4, in c. 133 Ibídem, q. 36, art. 3, in e, en Opera omnia, t. 8, Romae 1895, p. 296 s. 134 IDEM, De malo, q. 7, art. 4, ad 1, en Opera omnia, t. 8, Parmae 1856, p. 323 s. En el mismo sentido, aunque con una variación interesante, se expresa en otro lugar: « Curo ira sit motus animi ad nocendum proximo, si sit tale nocumentum in quod tendit motus irae, quod ex genere suo sit peccatum mortale, sicut homicidium vel furtum, talis ira ex genere suo est peccatum mortale. Sed quod sit peccatum veniale, habet ex imperfectione actus, inquantum est motus subí- 54

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz