BCCCAP00000000000000000001014

La exposición de Alejandro de Hales no nos brinda, pues, progresó alguno en relación con la doctrina de sus predecesores acerca de la parvitas materiae. Al examinar la doctrina del seráfico doctor san Buenaventura, pronto :;mede advertirse que su pensamiento coincide plenamente con el de su maestro Alejandro de Hales en la cuestión que nos ocupa. Ambos desconocen no sólo la expresión parvitas materiae, sino también su conc3pto y conlenido. Sin embargo, podría tal vez descubrirse una alusión inconsciente y velada a dicha realidad en aquel pasaje en que el Sérafico Doctor afirma que el Señor, al castigar al pecador, se fija en la magnitud del desprecio, de la delectación y del daño que im– porta el pecado cometido 118 • Ahora bien; si se redujera o empeque– ñeciera notablemente la magnitud de dicho pecado, ¿continuaría toda– vía siendo mortal? Sea de ello lo que fuere, lo cierto es que el Seráfico Doctor no discierne propiamente los pecados mortales y veniales atendiendo a rn objeto o materia, sino tratando de descubrir y precisar si, al co.oeter el pecado, ha transgredido el hombre algún precepto o prohi– bición o se ha convertido al bien creado fijando en él su último fin, es decir. amándolo má:, de lo debido y prefiriéndolo prácticamente a su Creador: « Avertitur horno a Deo, quia facit contra divinum man– datum; aut quia ponit sibi bonum creatum tanquam finem ultimum. In hoc namque, quod facit contra divinum rnandatum, recte a Deo avErtitur... Qui igitur facit contra rnandatum incedit directe via ,con– traria... Veniale autem peccatum nec est directe contra Dei mandatum nec statuit creaturarn tanquam finem ultimum; et ideo non est in eo nec ave-:sio nec contemptus » 119 • scendi ab opere iustae necessitatis et piae utilitatis, quandoque e9, veniale pecca– tum et quandoque mortale. Veniale pcccatum est cum fit delectatio in aliquo quod est citra Deum, quod est apparens delectabile; mortale vero, cum praepo– nitw aliquod commutabile bonum incommutabíli » (Ibídem, n. 300, p. 310s.). 118 S. BoNAVENTURA, In quat1,or libros sententiarum, lib. 2, dist. 42, art. 1, q. 2, in e, en Opera omnía, t. 2, Ad Claras Aquas 1885, p. 963: « Deus iustus iudex in puniendo non tantum considerat in peccato magnitudínem contemptus, sed etiam magnitudínem delectationis et magnitudinem damnificationis ». 119 foidem, art. 2, q. 1, in e, p. 965. No menos claramente se expresa en otro lugar: « Quoddam [veniale peccatum] est veniale cum ratione et consensu; sed tamer. ideo est veniale, quia non est deordinatio contra praeceptum, ut ebrie– tas et mendacium iocosum. Cum igitur quaeritur, utrum veniale fiat mortale; si ir..telligat, quod haec culpa per essentíam fiat illa, nulla est quaestio, quia hoc est :mpossibile... Tertium veniale, quod e~t per delectationem citra Deum, potest 47

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz