BCCCAP00000000000000000001014

ceptum, illa consilia, quae habent magis de vi oblig;andi, accedunt magis ad naturam praeceptorum » 78 • Existen, pues, ciertamente materia leve y pecados ex genere suo veniales, que sólo podrán descubrirse en los consejos o amonestaciones, es decir, en las prescripciones morales no-preceptivas. Por lo demás, el célé:::ire exegeta español no determina concretamente en qué consiste la materia leve, esto es, esos mal'a levia, minora o leviora que consti– tuyen el objeto de las amonestaciones. Puede decirse, sin embargo que su extensión o amplitud es verdaderamente reducida, puesto que, tal como lo había enseñado Duns Escoto y, acaso, también santo Tomas, la materia leve se convierte en grave y los pecados ex genere suo veniales, en mortales ex genere suo, cuando recae sobre ellos un verdadero precepto o prohibición: « Non dbligamur vitare omne pec– catum veniale... Et patet, quia tune omne pecoatum veniale, efficeretur mortale, quia quaecumque cadunt sub pra1ecepto causant obligationem., et si contra illa faciamus P'eccamus mortaliter. Et ista est contradictio, quia sequeretur, quod pecoando venialiter, non peccaretur venialiter, sed mortalítJer » 79 • 78 Ibídem. En otro lugar explica el significado del precepto, consejo y amo– nestacién en los siguientes términos: « Cum aliquid agendum vel non agendum proponitur, tripliciter se habet. Quaedam enim sunt necessaria, quod fiant. .., et de his est praeceptum. Quaedam sunt necessaria, ut non fiant. .., et talia pertinent ad prohibitionem, et ista sunt in uno gradu... Alía bonum est fieri, et etiam bonum est non fieri, sed melius est si fiant quam si non fiant; et in talibus... neutrum est necessarium fieri, et ideo neutrum est illicitum, sive fieri sive non fieri. E: tamen unum est bonum fieri et alterum non est bonum fieri, et unum expedit alterum non expedit, quamvis utrumque liceat: talia non sunt proprie praeceptum, sed vocantur admonítio... In tertiis... non est praeceptum secundum legis necessitatem, sed est quod fieri debeat secundum liberam charitatem, et si non fiat, impedimentum affertur charitati. Et ita dífferunt ista tria secundum rationeri necessitatis, quia primum habet necessitatem simpliciter ad fieri vel non fierí; secundum nullam habet necessitatem in fieri vel non fieri, sed aequa– lem in utroque líbertatem. Tertíum habet ad unum aliquam necessitatem, quia licet nc-n sit necessitas iustitiae vel legis, est necessitas charitatis... Igitur habent ista nomina tria, scilicet, praeceptum, consilium, admonitio, et nomen unius non conven:t alteri ... Conveniunt autem magis primum et tertium quam primum et secundrm, et aliquando videtur apostolus ponere nomen unius pro altero... De secundo et tertio dicendum quod ínter se consilium et admonitio multum differunt, et non ;_Jonit apostolus nomen unius in altero: nam admonitio non habet rationem consilii, quia in consilio non est determinatum quid agamus, et in admonitione est determinatum. Etiam consilium est de maiori bono...; admonitio autem non est de :ali bono» (lDEM, In primum líbmm regum commentaria, cap. 8, q. 139, en Opera omnia, t. 11, p. 205). 79 IDEM, Commentaria in tertíam partem Matthaei, cap. 6, q. 18, en Opera omnia, t. 20, p. 15. 31

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz