BCCCAP00000000000000000001014

la confirmación textual del pensamiento del devoto Gersón: « Omne peccatum pro quanto es offensa Dei et contra legem aeternam, est de sua condicione et índignítate mortiferum secundum rigorem iusti– tiae... Videtur licet sufficienter deductum quod omnis off,ensa Dei est mortifera ex sua condicione et indignitate... Patet etiam de veniali... Nulla offensa Dei est nenialis de se, nísi tantummodo per respectum ad divinam misericordiam quae non vult de facto quamlíbet offensam imputare ad mortem... Et ita concluditur quod peccatum mortale et veniale in esse tali non distínguuntur intrinseoe et essentialíter, sed solum per respectum ad divinam gratiam quae peccatum istud imputat ad poenam mortis et aliud non. Omne enim peccatum culpabile ex sui indignítate mortif,erum est » 66 . Por otra parte, y como en compensación del rigorismo que esta enseñanza supone, el antiguo canciller de París recuerda y sostiene que los preceptos de ley natural y las leyes y preceptos humanos, por naturales y humanos, es decir, en cuanto no sobrenaturales ni di– vinos, no pueden en modo alguno obligar sub mortali. Si en alguna ocasión importan e imponen de hecho semejante obligación, ello habrá que atribuir a que se han apropiado y han absorbido realmente cierto contenido propio de la ley divina y sobrenatural 67 • Concluyamos, pues, que no existen materia leve ni pecados ex genere suo veniales dentro de los preceptos y prohibiciones estrictos de la ley divina y sobrenatural. Ahora bien; ¿podrían descubrirse mate– ria leve y, por lo mismo, pecados ex genere suo veniales en las trans- 68 GERSONIUS I., Líber de vita spirituali animae, lect. 1, en Ioannis Gersonii opera, pars 3, Parisiis 1606, col. 166 s. 61 Ibídem, lect. 4, corol. 1, col. 200: « Nulla transgressio legis naturalis aut humanae, ut naturalis est vel humana, est de facto peccatum mortale... Addi– mus praeterea ut naturalis est vel humana, quia eadem lex talis saepe commu– nicat cum divina... Et ex alio, quia lex naturalis et humana, ut tales sunt, non possunt attingere ad cognitionem aeternitatis in poena vel praemio, non ergo feruntur ad finem talem supernaturalem et plus quam humanum... Sic est de quacumque lege naturali vel humana, quod neque natura, neque homines, praelati vel príncipes possent transgressores suarum legum plectere poena damnationis aeternae ». Y poco más adelante afirma: « Omissio horarum canonicarum, trans– gressio ieiuniorum ecclesiasticorum et generaliter omnium statutorum et regularum et canonum, nunquam est mortale peccatum, nisi pro quanto divinae legi praecep– tivae dissonans invenitur. Et ita quantum lex aliqua habet admixtum de lege divina praeceptíva tantundem et non amplius est eius transgressio mortaliter vitio– sa... Nihilominus: ex consequenti et mutua colligatione ac mixtione quam [humanae] ad leges divinas habent, resultat crimen faciens reos aeternae damnatione ipsos contemptores » (Ibídem, lect. 4, corol. 4, col. 202 s.). 26

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz