BCCCAP00000000000000000001014

Et talis motus non poterat procedere vel surgere in Adam in primo statu. Unde non poterat peccare venialiter hac vía. Poterat autem pec– care venialiter in diligendo uxorem vel filias plus debito, tamen citra Deum sicut probatum est. Unde et tale veniale est consensus siv,e ex consensu » 41 • Ahora bien; ¿por qué son veniales estos pecados en que se aman las criaturas plus debito, aunque citra Deum? Ciertamente que no se debe a imperfección del acto humano, puesto que se trata de pecados cometidos ex consensu. ¿Se deberá tal vez a que su objeto o materia es leve? No se puede negar .que nos encontramos de hecho ante una materia leve; pero pensamos que acaso lo es no precisamente por lo que dicha materia por sí mismo significa, sino más bien porque en realidad no es objeto de un verdadero precepto o prohibición. Efecti– vamente; si ese exceso o desorden citra Deum cayera bajo una prohi– bición estricta, ¿podría considerarse todavía como materia leve y, con– siguientemente, como pecado venial? Pensamos que hay que responder negativamente, porque para el Antisiodorense todo verdadero precepto o. prohibición importa obligación sub mortali 42 • En conclusión: además de los pecados veniales por imperfección del acto humano, hay que admitir pecados ex genere suo veniales, que se dan únicamente cuando se quebrantan consejos, instrucciones o amonestaciones, esto es, prescripciones no preceptivas ni prohibitorias. La materia, por lo demás, no puede considerarse como un elemento determinante de la gravedad o levedad de las diversas leyes y pre– ceptos y de sus correspo~dientes transgresiones. 2. Los grandes maestros de la escolástica. La exposición que acabamos de ofrecer, nos lleva a la conclusión de que los precursores de los grandes escolásticos, aunque no se expre– san siempre con la claridad y precisión que sería de desear, sin embar– go, coinciden plenamente en atribuir un campo reducidísimo a los pecados ex genere suo veniales, y a la materia leve un peso y valor 41 Ibídem, lib. 2, tr. 10, q. 4, fol. 63r. 42 Ibídem, lib. 4, fol. 271v: « Itero venialia non sunt in prohibitione: ergo emenda de ipsis non est in praecepto ». Y en otro lugar: « Ad secundo obiectum dicimus quod qui ita, sicut dictum est, poneret, peccaret mortaliter et veniret contra aliquod praeceptum; sed non contra hoc: vade et vende, etc., quia hoc non est praeceptum, sed consilium, sed contra aliquod praeceptum sub quo potest cadere hoc consilium » (Ibídem, lib. 3, tr. 17, q. 3, fol. 214r). 17

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz