BCCCAP00000000000000000001014

humana consciente y deliberada constituye de suyo pecado mortal? No nos decidimos a pronunciarnos resueltamente sobre estos interro– gantes; pero lo derto es que éste y otros pasajes ofrecen sólido fun– damento para emitir un juicio afirmativo o, a lo menos, para adoptar y mantener una opinión afirmativa sobre el particular 16 • Con todo, nos inclinarnos a creer que los pasajes que hemos comentado, no excluyen realmente la existencia de materia leve y de pecados ex genere suo veniales. Precisamente el texto que seguidamente transcribimos, nos mueve a pensar que pueden interpretarse en este sentido los pasajes citados y otros varios en que Abelardo alude a este problema: « Deni– que, ut singula sibi conferendo diligentius diiudicemus, comparemus venialia criminalibu8, utpote guperfluam come8tionem periurio et adul– terio; et quaeramus in transgressione cuius magis peccatur vel amplius Deus contemnatur atque offendatur. Nescio, fortassis respondebis, cum nonnulli philosophorum omnia peccata paria censuerunt. At si hanc philosophiam, imo manifestam stultitiam sequi velis, aeque bonum a criminalibus et venialibus abstinere peccatis, quia aeque malum est haec et illa committere: cur ergo abstínere a venialibus praeferre quis audeat abstinentiae criminalium? » 17 • Abelardo compara en este pasaje los pecados mortales criminales con los veníal1es, y entre estos últimos cuenta precisamente el exceso o 16 Además del pasaje que acabamos de citar en el texto, véase lnEM, Scito te ipsum, cap. 15 y 16, en PL 178, col. 658 ss. Pondere atentamente el lector el pasaje que a continuación le brindamos: « Peccatorum autem alia venialia dicuntur et quasi levia, alia damnabilia sive gravia... Venialia quidem vel talia sunt quando in eo consentimus cui non consentiendum esse scimus, sed tune tamen 'non occurrit memoriae íllucl quocl scimus... Quandoque itaque vel in vaní– loquium vel in superfluum essum vel potum consentimus; sed tune minime recor– dabamur quod non esset faciendum. Tales itaque consensus, quos per oblivionem incurrimus, venialia aut levia dicuntur peccata... Neque... in periurio, in homicidio, in adulterio et consimilibus, quae clamnabilia et graviora dicuntur peccata. Haec quippe non per oblivionem, sicut illa incurrimus, sed tanquam ex studio et deli– beratione committimus abominabiles etiam Deo effecti... Horum autem alia crimi– nalía dicuntur... Cum vero supra quam necesse est, cibo indulgemus vel non me– diocri cultu ex vana gloria nos aclornamus, etsi hoc scie'nter praesumimus, non haec crimíni ascribuntur, et apud multos plus laudis habent quam vituperationis » (Ibídem, cap. 15, col. 658 s.). El vaniloquio, la superfluidad en el propio adorno, un cierto exceso en la comida y bebida, etc., aun .admitidos conscientemente, no merecen considerarse como pecados mortales criminales; pero ¿no deberán contarse entre los pecados mortales no-criminales? ¿No constituirán más bien pecados ex genere suo o ratione materiae veniales? 17 Ibídem, cap. 16, col. 660. 8

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz