BCCCAP00000000000000000000893

582 VINCENZO CRISCUOLO si contrae.fra Dio e l'anima, iam non sunt duo, [f. 35r] sed unus spiritus, del quale parlano dolcemente tanti santi dottori, che nell'oratione di quiete infusa riceve poi il consumamento. Et idem ex sententia misticorum repetit n. 0 252. In oratione aquisita ponere matrimonium spirituale, quod ut quid ultimum et perfectissimum ponitur a misticis in linea orationis infusae novum omnino est, et notandum quod author loquatur de proprio et vero matrimonio spirituali, cum velit in eo ex duobus fieri unum spiritum, quod apertius in sententia misticorum falsificatur. [30 n. 0 240] De oratione aquisita asserit: Nell'aquisita si producono gli atti della contemplatione dall'intelletto e volonta con l'aiuto solo della gratia ordinaria e dellafide, speranza e carita, et idem repetit n. 0 252, 278, 307. Et sibi et veritati videtur haec doctrina opponi; cum enim hanc orationem ut sublimem statum et perfectionem ponat, nequit haberi solis auxiliis gratiae ordi– nariae et virtutum infusarum, alias specialis gratia non esset; eo vel maxime quod ex perfectione finis debeant mensura, media et auxilia in ordine ad illum. [31 n. 0 252] In oratione aquisita asserit: La principal parte e dell'anima, perché consiste nelle nostre operationi. Explicatione indiget haec doctrina, prout iacet namque magis naturales quam supernaturales videntur operationes elicitae in oratione aquisita, quae sunt vere supernaturales, et dicuntur solum propriae orantis proprietate suppositi, non pro– prietate virtutis proximae et adequatae in sententia Thomistarum, virtutis inade– quatae in sententia neotericorum. [32 n. 0 253] Ex mente Molinos causam adducit quare in oratione quietis non sint reprimendae distractiones et asserir: E questo perché quel primo atto di fide e d'amore con che si ojferi e si rese presente a Dio sulprincipio non ostante qualsivoglia [f. 35v] interrompimento si continua virtualmente. Haec particula exceptiva virtualmente nusquam in propositionibus damnatis reperitur, nec authori incumbit Molinos mentem exponere. [33 n. 0 254] Concludendo quaenam sit bona oratio quietis asserit: Dico primo, che il togliere nell'oratione o contemplatione ogni sorte di atti e di attivita alle potenze dell'intelletto e volonta e un tentare una cosa naturalmente impossibile, e che senza miracoloformale di Dio non si puo eseguire. Ex modo resolvendi difficultatem, cum exceptio firmet regulam in contra– rium, videtur asserere quod per miraculum possit dari oratio sine ullo actu vel acti– vitate in potentiis, quod etiam falsum omnino est. Quamvis enim sit aliquorum opinio, quod intellectus creatus, et idem de voluntate, possit increata intellectione

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz