BCCCAP00000000000000000000893

SAN BONAVENTURA ALL'INDICE? 581 simpliciter simplices predicar, et quid finitum illi non attribuit; ista infinitatem in Deo cognoscit, et quid limitatum in eo non asserit. [26 n. 0 205] Enumerans principia contemplationis asserit: Principii vitali secondo la buona filosofia sono quelli che hanno la vita dall'anima, da essa animati, prodotti e vivificati, e questi sono le potenze, sensi etc. Principii non vitali sono gli habiti sopraggionti all'anima, procedenti da altre cause estrinseche, ma soggettati nell'anima etc. Supposto tutto cio, che e commune a tutta la teologia efilosofia. Et n. 0 sequenti iterum: La divina gratia, l'habiti et atti della fede, speranza e carita sono principii non vitali, ma pero elevanti gli atti nostri etc. In denegando vitalitatem habitibus gratiae et virtutem infusam excedit in as– serendo hoc esse commune philosophiae ac theologiae, quae sane distinguunt vita– litatem ut quod, ut quo, per modum principii et per modum [f. 34v] complementi, seu ex parte principii seu ex parte obiecti, et vitam actualem supernaturalem ponunt in actibus supernaturalibus, sicut naturalem vitam in naturalibus, et haec doctrina consonat principiis Sacrae Scripturae, et signanter ad Rom. 6: Gratia Dei vita aeterna, quae in proprio sensu debent accipi dummodo nullum sequatur absur– dum, iuxta regulam Augustini. Ex quibus omnibus noviter omnino ponit in con– templatione actus qui non sit vitalis, et actus qui sit vitalis. [27 n. 0 218] De causis orationis unitivae asserir: Dico primo che per parte dell'anima le cause morali di questa santa unione sono regolarmente parlando gli atti di perfetta contemplatione rispetto all'intelletto, e quelli d'una perfetta carita et amore rispetto alla volonta. Hic duo animadvertenda occurrunt. Primum quod intellectio et amor dican– tur causae morales unionis, et cum causa moralis contraponatur ad causam phisi– cam, haec superest assignanda, quae utique alia praeter assignatos actus non poterit, maxime cum ex contextu constet se loqui de causis phisicis; secundum, particula illa regolarmente haec enim aequivalet, ut in plurimum vel fere seu quasi semper; ex quo potest deduci quod aliquando, stando in eadem via ordinaria, possit dari haec unio sine nostris actibus, in quo nemo non viderit quam praeci– piter incedat. [28 n. 0 232] Ex oratione meditativa asserit: Si salisce alla vista dell'unico oggetto della contemplatione che e Christo Dio et homo. Nimis arctatur obiectum contemplationis in solo Christo Domino etiam in ipsius autoris sententia, quae cum communi coincidit. [29 n. 0 238] De exercitio orationis aquisitae asserit: Con questo gionge l'anima ad una perfetta confarmita di volonta con quella di Dio, e questo e quel sposalitio che

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz