BCCCAP00000000000000000000827

DE INFIRMITATIBUS S. FRANCISCI ASSISIENSIS 117 bus Fratribus de Religione praelationis officium resignavit » 67 , Petrum Catanii suum vicarium constituens, cui protinus « obedientiam ac reverentiam promisit ». Pauperculi dein adicitur precatio haec: « Domine, tibi recommendo familiam, quam mihi hactenus commisisti. Et nunc, prapter infirmitates quas tu nosti, dulcissime Domine, curam eius habere non valens, ipsam recommendo ministris. Teneantur in die iudicii coram te, Domine, reddere rationem (cf. Mt 12, 36), si aliquis Frater eorum vel negligentia vel exemplo seu etiam aspera correctione perierit » 68 • Praeter rationem asceticam hic varii morbi qua abdicationis causa indicantur 09 • Eodem anno vel ineunte anno 1221 in aliam aegritudi– nem incurrit, quam fontes nomine febris quartanae designant. Refert siquidem Legenda antiqua nuncupata, quacum in pluribus congruit S. Bonaventura: « Unde quodam tempore, cum aliquantulum convaluisset de quadam maxima infirmitate, consideravit et visum fuit ei, quod habuisset ali– quantulam pietantiam 70 in illa infirmitate, Iicet parum comederet, quoniam prapter multas et varias et longas infirmitates comedere non poterat. Exsurgens quadam die, cum non esset de febre quartana liberatus, fecit populum Assisii ad praedicationem in platea convocari. Cumque finisset praedicationem praecepit illis, ut nullus recederet,. donec ad ipsos reverteretur. Et intrans in ecclesiam S. Rufini in confessione cum fratre Petra Cathanii, qui primus minister generalis [rectius: vicarius] electus fuit ab ipso, et cum ali.is quibusclam Fra– tribus, precepit fratri Petra, ut, quidquicl vellet sibi ele se clicere et facere, obediret sibi et non contracliceret ei. ... Et exuens se tunicam B. Franciscus, praecepit fratri Petra, ut cluceret eum curn chorcla,. quarn habebat in colla, nuclurn coram populo et alii Fratri praecepit,. ut acciperet unam scutellam plenam cinere et ascencleret locum, ubi praedicaverat et praiceret et spargeret cinerem illum super caput eius.... Et facturn est, clum reversus fuisset ita nudus corarn populo• ad locum ubi praedicaverat, dixit: 'Vos creditis me esse sanctum 67 2 Cel 143 : 212; cf. etiam 2 Ce! 151 : 218. os Quae resignatio · ceterum non sensu absoluto sumenda est, quippe cum Sanctus modo agendi supremam auctoritatem penes semetipsum relinuisse ostenderit, etsi Petrum vicarium suun1 personale1n sociumque auctoritatis participe1n constituit. Cf. K. Essmi, O.F.M., Das « ministerium genera/e» des '11. Franziskus van Assisi, in Franz.Stud. 33(1951} 329-348, spec. 345s. GO 2 Ce! 143 : 212s; cf. relationem parallelam apud: Spec. perf., c.39 : Sabatier, 101-103,. et, Jicet brevius: Spec. perf., n.17 : Lemmens, 40; alias rationes Nostrum ad renuntiationem impellentes hic considerare nequimus; cf. F. VAN DEN BORNE, Voornaamste feiten, 243-261. 10 Pie/antia olim fuit « portio monachica in esculcntis ad valorem unius pictae » seu « 1nonetae Comitu1n Pictaviensium, minutissimae fere omniu1n monetanun » (C.D. Du CtiNGE,, Glossarium mediae et infimae Latinitatis V, Paris 1845, 246a et 245b). Cf. etiam L. HARDrc;., O.F.M., Nach Deutschland une! England, Werl/Westf. 1957, 124 adn. 34: « Die Pitanz war eine Beilage zur gcwohnlichen Kost; sie bestand meist aus Fleisch oder Fisch ». Ex tato contextu patet Sanctum hac voce « carnes et brodium [seu ius] carnium conditum » intel– lexisse (cf. praeter Leg. ant., n.39 : 23 etiam: Spec. perf., n.24 : Lemmens, 56 necnon Spec,. perf., c.63; n.5 : Sabatier, 175).