BCCCAP00000000000000000000827

DE INFIRMITATIBUS S. FRANCISCI ASSISIENSIS 109 :gerendi posterior ostendit 37 • Dum Celanensis hunc eventum paucio-– ribus verbis delibat, fontes anonymi fusiores exsistunt: « Tempore, quo nullus recipiebatur ad Ordinem sine licentia beati Francisci, quidam filius nobilis viri de Lucca venit, cum multis aliis volentibus intrare Ordinem, ad beatum Franciscum, qui erat tune infirmus in palatio episcopi Assisii.... Et iis dictis [scil. Franciscus eum acriter repellens], statim venerunt propinqui eius in equis extra palatium, volentes ipsum capere et abducere. Ille vero audíens fre– mitum equorum, respexit per quamdam fenestram et vidit propinquos suos; statimque descendit ad eos... » 38 • Unde tempus, quo S. Institutor in gravissimam aegritudinem in– cidit, accuratius aestimari posse videretur, validitate testimonii utique praesupposita. Terminus ante quem invenitur vel Honorii III Bulla Cum secundum 22 septembris 1220 data, vel saltero ante eiusmodi praeceptum Regulae non bullatae 30 maii 1221 insertum. Etenim lit– teris apostolicis novitiatus introductus est, ut discriminibus vitae mi– noriticae imminentibus obviaretur 39 • Terminus a quo difficilius deter– minatur. In Regula non bullata dilucidis verbis ius ad novitios admit– tendos ministris provincialibus demandatur4°. Quandonam istis prae– rogativa dicta primum concessa sit, silentibus primaevis historio– graphis, ardue aestimatur. Primo intuitu videretur, quod hoc munus illis commissum fuerit cum provinciarum origine (circa annum 1217) vel parum postea. Verum talis coniectura evertitur enarratione tri– plici Speculi perfectionis concorditer tradita. Ibídem nimirum sermo fit de vicario generali S. Francisci, domum ad S. Mariam de Por– tiuncula erigente propter multitudinem Fratrum Ordinem petentium. « Nam omnes Fratres de Ordine concurrebant illuc, et nullus reci– piebatur ad Ordinem nisi ibi » 41 • Hinc certo certius agitur de Petro Catanii, cui Sanctus in Capitulo Pentecostis 1220 (17 maii) auctori– tatem vicariam transtulit, uti infra (5b) ostendemus. Ex altera vero parte anno 1212 fama S. Fundatoris certo nondum ad civitatem Lu– cae usque pertigit nec tot simul iuvenes ad sui sequelam allexit 42 • 37 2 Cel 40 : 156. 38 Spec. perf., c.103, n.1, 4s : Sabatier, 299; Leg. ant., n.28 : Delorme, 17s. 39 Cf. LAURENTIUS CASUTT [A FALERA], O.F.M.Cap., Die iilteste franzislwnische Lebensform. Untersuchungen zur Regula prima sine bulla, Graz 1955, 75s, 78s. Cf. etiam K. EsSER, •Ordo Fratrum Minorum, in Franz.Stud. 43(1961) 183s. 40 c.2 : Opuse., 26. 41 Pro provinciarum origine cf. Stigmatum susceptio, 33(1963) 399 adn. 28; enarratio traditur a: Spec. perf., 8 : Sabatier, 24s; Leg. ant., n.12 : Delorme, 7; Spec. perf., n.28 : Lemmens, 61. Adiungimus insuper, quod cura in episcopi palatio admissa annum anteriorem verisimiliorem reddit (cf. infra, adn. 44). - Ex verbis tam generalibus 2 Cel 40. : 156: ·« lisdem diebus venit Assisium... », quando scil. « Duo Fratres venerunt aliquando de Ter– ra Laboris » (2 Ce/ 39 : 155) nihil sane inferri potest ad nostram quaestionem dirimendam. •2 Cf. effatum signanter expressum in Leg. ant., n.8 : Delorme, 5: « Unde statim quod .MMP I - 10