BCCCAP00000000000000000000821

DE INFIRMITATIBUS S. FRANCISCI ASSISIENSIS Gregorio IX (1227-1241), de ea collaturus. Post approbationero Hono– rii III (1216-1227) receptaro etiaro cardinalero Leonero Brancaleone· (t 1230) invisit. In turri, ad rooenia civitatis prope Basilicaro S. Crucis in J erusalero erecta, noctero insoronero transigens, acerriroaro iro– petionero daeroonuro patiebatur, quae euro « diutissiroe ac durissiroe verberantes, ad ultirouro quasi seroinecem reliquerunt ». Anhelito reparato, « treroebat ... Sanctus et quatiebatur in roerobris, quasi qui febrero durissiroaro pateretur » 86 • Haud absonuro esse censerous, si quis putet illaro iropugnationero diaboli peculiarero febris quartanae formam induisse. « Descendit ergo B. Franciscus summo mane de turri et ivit ad do-– minum cardinalem, narrans ei omnia quae sibi acciderant... Et sic B. Franciscus valefaciens ei, reversus est ad eremitorium de Fonte· Columbarum iuxta Reate » 87 • In Legenda antiqua - qualicuroque iure - nuncupata de itineris: ratione haec adiuncta adiciuntur: « Nam licet per multos annos haberet infirmitatem maximam stoma– chi, splenis et hepatis et infirmitatem oculorum, in tantum erat devotus et cum tanta oratione orabat, quod tempore orationis nolebat adhae– rere muro vel paríeti, sed stabat semper et sine caputio in capite et aliquando super genua, maxime cum pro maiore parte diei et noctis– [ad] orationem vacaret. Immo quando ibat per mundum pedes, sem– per figebat gradum ad dicendum horas suas; si vero equítaret, quia semper erat ínfirmítíus, et ipse descendebat ad dicendum horas suas. Unde quodam tempore, cum reverteretur ab Urbe, quando scílícet stetít apud dominum Leonem per aliquot dies, illo die quo exivit ab Urbe per totum diem pluit et quia erat tune valde infirmitius equita– bat; sed ad dicendum horas suas descendit de equo stans íuxta viam,. lícet plueret et esset totus balneatus [madefactus] » 88 . so 2 Cel 119 : 200s locos parallelos cf. apud Spec. perf., c.67 : Sabatier 189-193. « Quo-– dam tempore B. Franciscus ivit Romam, ut visitaret dominum Ostiensem. Et cum stetisset aliquibus diebus cun1 eo, visitavit etiain dominum Leonem cardinalem, qui erat B. Francisco, valde devotus. Et quia tune erat tempus hiemale et omnino ineptum ad ambulandum prop– ter frigus et ventos et pluvias, rogavit eum, ut diebus aliquot maneret cum ipso et vice unius paupcris victum ab eo rcciperet » (n.1-2 : 189). - « Et nocte illa mansit iuxta eum socius eius, nam totus tremebat B. Franciscus, sicut horno qui patitur febrem » (n.11 : 191). -– Leg. ant., n.92 : Delorme, 52-54. Pro temporis eventus determinatione cf. Stigmatum sus– ceptio, 34(1964) 13. ffl Spec. perf., c.67, n.23, 26 : 193, vel Leg. ant., n.92 : 54. ss Leg. ant., n.95 : 56. - Verba « ... quando scil. stetit apud dominum Leonem... » huic fonti propria sunt, at ea statim adiuncta: « per aliquot dies » pugnant cum iis n.92 : 53- dictis: « In prima nocte ». At forsitan locutione praefata scriptor intentionem primam Nostri prae oculis habuit: « Domine [cardinalis], forsitan manebo apud vos per aliquot dies » (ibid., 53). - Locos secus parallelos offerunt: Spec. perf., n. 22 : Lemmens, 53s: « ... illo die,. quo exivit de Urbe, per totam dicm pluit » (53); Spec. perf., c.94 : Sabatier, 272s: « ... p!uebat valde fortiter et ipse propter infirmitatem et necessitatem maximam equitabat » (n.4 : 272); 2 Cel 94 : 187s: « Horas canonicas non minus timoratus quam devotus reddebat. Nam licet oculorum, stomachi, splenis et hepatis aegritudine laboraret, nolebat muro vel parieti, dum psalleret, inhaerere, sed horas semper erectus et sine caputio, non gyrovagis oculis, non