BCCCAP00000000000000000000821

DE INFIRMITATIBUS S. FRANCISCI ASSISIENSIS lOf luce fere privatam, ut opinamur, Franciscus in gravem morbum incidit. Ob pactum anno 1164 inter Assisienses et Perusinos stipula– tum eiusmodi viri « congregationi et societati captivorum amalato– rum » adnumerati sunt et tune pretio redimí potuerunt. Petro Bernar– donis, mercatori praediviti, sane nec opes nec voluntas defuere, ut magnam pecuniam pro filio suo porrigeret 8 • Nostra tamen magis interest, quali morbo iuvenis affectus fuerit .. Primi hagiographi de eiusdem natura penitus silent. Sed Henricus. Abrincensis, presbyter saecularis (ca. 1190 - ca. 1272), suo carmine heroico, Legenda S. Francisci versificata vocato, fuse vivideque illius febris ardorem delibat, « quo patiens fervendo tremit fervetque tre– mendo » 9 • Cum tamen Fundatorem persona sua minime novisset et totus e Vita prima Celanensis pependerit, nova adiuncta allata histo– ricam fidem nequaquam merentur, sed eius viro imaginandi poeticam enixe attestantur 10 • Viri in disciplina medicinae versati ex nostro, tempore vel ignorantiam profitentur 11 vel morbum discrimini interno, ac nervis concussis attribuunt 12 vel phthisim pulmonalem seu tabem invocant1 3 • Ex supra adumbratis nihil certi de genere huius - uti videtur - primae Nostri infirmitatis deducere licet. Cum vero hagio- sola enumerazione di questi torrnenti in carccre » (33). - Cf. etiam A. FoRTrNI, ibid .., 171s. pro temporis determinatione. 8 Cf. A. F0RTINI, ibid., 169-179, spec. 178s; F. VAN DEN BORNE, O.F.M., Voornaamste feiten uit het leven van Franciscus in het licht van ele historische kritick, in Sint Franc. 3(1957)· 175s. " HENRrcus AmuNCENsrs, Legenda versificata, lib. 1, vv, 94-108 : Anal.Franc. X, 410s. 10 Vitam metricam egregius poeta probabiliter 1232 ve! 1234 Gregorio IX obtulit. « ... Uni– versam suam materiam, nullum factum novum cantando adiciens, adsumpsit e Vita fa· S. Francisci » Celanensis (ibid., p.LI ). Cf. insuper: M. BrnL, De « Legenda versifica/a» S. Francisci auctore Henrico Abrincensi, in Arch.Franc.Hist. 22(1929) 3-53. 11 TH. C0TELLE, Saint Fran9ois d'Assise, Étude médicale, Paris 1895, 73; L. GUALIN0,. L'Uomo cl'Assisi, Torino 1927, 97s. « Permane ignota in verita la reale natura di quella ma– Jattia che afflisse Francesco per Jungo tempo, smungendone Je carni ed estenuandone Je· forze » (98). - C. ANDRESEN, Franz von Assisi u. seine Kran/cheiten, in Wege zum Menschen. Monatsschrift fiir Seelsorge, Psychotheraphie u. Erziehung 6(1954) 33-43, 33. 12 A. BouRNET, S. Franqois d'Asise. Étude sociale et médicale, Lyon-Paris [s.a. 1893],. 113s, qui sibi quaerit, utrum morbus fuerit « une fievre palustre » ve! « une de ces crises qu'on pourrait appeler fievre morale )), Ex acstimationibus subsequentibus profluit Auctorem coniecturam alteram priori praeferre. 13 Primus, quantum sciamus, qui hanc explicationem elaboravit et protulit, fuit: Orestes, PARIS0TTI, Quo morbo oculi sensum amisit Franciscus ab Assisio, Romae 1918, 13: « Quod de Francisci multiplicibus morbis nobis tradunt historiae hoc probabile efficit quam maxime: fuisse corpus eius bacillis infectum, quae ubique corporis formam, cui tuberculwn est nomen additum, excitare solent ». Eam fusius stabilire aggressus est Ralph Hermon MAJOR,. Dis'éase and destiny. Preface by Logan Clending, New York 1936; germanice prodiit: Ein· Arzt erziihlt Kulturgeschichte, Berlin 1936 (1937?): quod opus, nisibus non obstantibus, inspi– cere nequivimus; demum hanc theoriam novis auxit rationibus: J. STREBEL, Diagnose eles· Augenleidens des hl. Franziskus von Assisi. Ein Beitrag zur Behandlung der Augenleiden im Hochmittelalter, in Klinische Monatsbliitter für Augenheilkunde 99(1937) 252-260, 252s.