BCCCAP00000000000000000000821

PREFRANCESCANESIMO NELL'EVANGELISMO DI S. STEFANO DI MURET? 77 Tintento del giovane pellegrino d'instaurare una forma cenobítica di eremitismo, che voleva essere indipendente dagli schemi mona– stici in vigore e anche dalle innovazioni contemporanee dei chierici e canonici regolari, come i Camaldolesi, i Vallombrosani, i Vittorini, i Fontevristi, i Premostratensi, o dei monaci neri di Cluny, dei mo– naci bianchi di Citeaux, della Grande-Chartreuse ecc. e dei vari mo– vimenti eremitici 11 • La scelta del proprio tipo monastico e modellata sul soggiorno di Gesu Cristo nel deserto 12 ; la quaresima del Salvatore fu tempo– ranea, come preparazione immediata alla vita pubblica; s. Stefano la perpetua e la canonizza nella regola come forma esclusiva della rude solitudine contemplativa dei grandmontensi1 3 • Dalla segregazione non si deve uscire né per predicare e nep– pure per sentire altra parola di Dio; la comunione con Dio nella solitudine serviva da comunicazione personale e diretta della verita, sull'esempio di s. Giovanni Battista che non lascio il deserto per mettersi alla sequela del Salvatore 1 ". Il riferimento alla condotta del Precursore ha valore di esem– plare; l'autore della Vita lo propone come alto termine di imitazione e di conformita, da parte dell'eremita di Muret, nell'asprezza del regime selvatico quanto al vitto e al vestito 15 • S. Stefano, infatti, portava un abito immutato per almeno un anno, si rivestiva di ci- 1 1 « Denique, peragratis multis eremis et solituclinibus, et ele canonicorum, monachorum, eremitarumque vita illa quae imitancla sunt memoriae commenclans... « (Vita cit., e.XIII : col. 1015). Cf. J. LECLERCQ - F. VANDENBR0UCKE - L. BoUYER, La spiritualité du mayen age (Histoire ele la spiritualité chrétienne, II), Paris 1961, 123-270, 12 « ... cuius rei non ignarus servus Dei, in spcm eius de qua legitur, quia erat in deserto cum bestiis, et angeli ministrabant ei (Mt. 4, 11; cf. Me. 1, 13), fcrvens et intrepiclus ad unum accessit fontem, et gauclens ele solitucline, quam iuxta cor suum ad clucenclam pauperem vitam aptam invenerat, omnibus cliebus vitae suae ibi se Deo serviturum spopon– .dit, et cum quoclam annulo, quem ele omni substantia muncli tantum habebat, semetipsum castissimum virginem Christo clesponsavit... » (Vita cit., e.XIV : col. 1016). 1 3 « Quemadn1odun1 legitur in Evangelio, Christum in montis solitudinem ascendissc, ut tentaretur a cliabolo (Mt. 4, 1), sic Christum sequentes, ut ei liberius per contemplationem aclhaereant, solituclines nemorum et absentiam hominum quaerunt » (Regula cit., e.XLVI : PL 204, col. 1154 B). 14 « ... constat enim quocl Ioannes Baptista manebat in eremo, clum Iesus Christus praeclicaret in terris, nec tamen clicit Evangelium incle Ioannem exiisse, ut Domini praeclica– tionem aucliret... - Tamen nolite arbitrari quod ego vos Ioanni Baptistae conferam; attamen si exemplo ipsius Deo adhaeseritis, et eremum exire nolueritis, ipse Deus manebit in vobis et docebit vos » (Regula cit., e.XLIX ; col. 1155). 15 « Nunc igitur, clilectissimi, animaclvertite et intelligite qualiter divina bonitas sanctum :suum maioribus clignioribusque personis similem reclclebat verbo et opere... - Certe scimus quocl Ioannes Baptista vestiebatur pilis camelorum, et esca eius me! silvestre ac locustae; Stephani erat esca, ut cliximus, panis lixivio [ = lisciva] confectus, sive pultes ele si!igine [= polenta di segale], quas raro sumebat, vestis lorica ferrea, In his itaque ostenditur austeritas prophetae, et austeritas sancti confessoris. Beneclictus Deus per omnia, qui tales .ambos fecit et facere sic potuit. Amen» (Vita, e.XXXVII : col. 1025; cf. pure e.XXXVI : ivi, col. 1023-1025). ..MMP I - 8

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz