BCCCAP00000000000000000000820

18 DE SPIRITUALITATE FRANCISCANA, - PARS PRIMA dulcique concentu sibi vicissim respondentes, ut patet in contem– platione amborum circa Creatorem et creaturas (Canticum solis, Itinerarit1m mentís in Deum), item in concepta specie vel forma, quam sibi uterque mente effecerat de lncarnatione et Redem– ptione et cohaerenter de Christi primatu ac regalitate, tandem in devotione ipsorum ad crucem et passionem Domini. In hac collatione doctrina S. Bonaventurae circa Verbum fo., carnatum consideranda venit, congruenter ad ea, quae de S. Fran– cisco iam in praecedenti capitulo proposuiínus, nempe Christum et quidem Christum. passum et crucifixum fuisse centrum et funda– mentum et coronam totius spiritualitatis franciscanae. Revera S. Bonaventura magna voce exaltat et extollit .re– giam Christi dignitatem, primo quidem ratitme hypostaticae unio– nis Humanitatis cum divino Verbo, propter quam regia dignitas << naturali iure >>, ut ita dicamus, Ipsi convenit. (( Licet venerit hu– milis, benignas et caritativus, lamen ipse est rex naturalissimus per essentialitatem excellentiae in praesidendo >> 1 • Sed etiam propter passionem et crucem suam, qua genus humanum redemit, Christus regiam dignitatem promeruit : << Quia Dominus Iesus Christus tantum se humiliavit ut vellet fradi . .. et condemnatus morte turpissíma occidi, ideo secundum infallibilem regulam divinae iustitiae, quae · est: qui se humiliat exaltabitur, exaltatus est propter suam pro/undam lmmilitatem in solium regale et coronatus est diademate honoris et gforiae >> 2 • Ipse ~< tamquam auctoritatem habens potuit angelis praecipere : attollite portas princi- .pes vestras et elevamini portae aetemales. Nunc ergo, amolo gladio flammeo de porta paradisi, volo ut /iat reseratio ianuae caelestis, quid. ego, Dominus virtutum, per proprium sanguinem, devicto diabolo; acquisivi · regnum caeleste. Et ideo non tantum in quantum Deus, sed etiam in quantum homo Christus est rex gloriae >> ª. S. Bonaventura Incarn:ationem magnum opus Dei vocat, po,– ronam mundi, finem supremum humani generis '. Haec doctrina de Christi regia potestate et dignitate, quam S. Bonaventura cum tota traditione eius temporis communem 1 S. BoNAVENTURA, Sermo 11 in Dom. in Palmis, in Opera Omnia, t. IX, p. 245. • Cf. ibid., p. 244. 3 lDEM, Sermo I in Resurrectione, loe. cit., p. 273. 4 Cf: Sermo in Trinitate, in Opera Omnici, t. IX, p. 355 ; De reductione artium ad ilzeologiam, n. 20, ibid., t. V, p. 324; 111 Sent., d. 32, a. I, q. 5, ibid., t. III, p. 706.