BCCCAP00000000000000000000820

146 DE SPIRITUALITATE FRANCISCANA. - PARS ALTERA deremus, inquit, fralres carissimi, vocationsm nostram, qua mise– ricorditer vocavit nos Deus, non lantum pro nostra, sed pro malto– rum salute, ut eamus per mundum, exhortando omnes populos lam exemplo quam verbo ad agendu.m paenitentiam de peccatis suis et habendam memoriam mandatonzm Dei >> 1 • Ita ab ipso initio suae novae vitae Franciscus sine ulla haesitatione, in plena conscientia decisionis suae, ·apostolicum Iaborem in partem suam et fratrum suorum elegit, cui consilio per totam suam vitam fidelis remansit. << Nam per decem et oclo annorum spatium, quod tune eral expletum, vix aut numquam requiem habuerat caro sua, _varias et longissímas circuíens regiones, ut spargeret ubique semina verbi Dei spiriius ille promptus, spiritus ille devotas, spiritus ille fervens qui eám inhabitabat. Replebat onmem terram Evangelio Christi, ita ut una die quattuor aut quinque castella vel etiam civitates saepius circuiret. evangelízans unicuique regnwn Dei, et non minus exemplo quam verbo aedifictms audientes, de tolo corpore f ecerat lin.quam •. Quod autem Ordo universus a Francisco conditus huic vo– cationi perpetuo fidem servaverit, historia septem saeculorum lu– culenter probatur. Iamvero si laborem illum spiritualem profundius investigare velimus et praesertim modum considerare, quo Franciscus exi– gebat, ut a fratribus suis exerceretur, iterum novam illam notam seu indolem reperimus, qua Ordinem seraphicum a ceteris om– nibus usque ad illud tempus existentibus, differre conspicimus •. Verum quidem est a primis Ecclesiae temporibus viros aposto– Jicos semper exstitisse, qui consiliis Iesu Christi in Evangelio expressis adhaerentes, ad maiorem perfectionem tendebant et in– simul salutem animarum pro viribus promóvere studebant. Im– primís quidem animis prodesse quaerebant exemplo vitae sanc– tioris, sed postea, ubi ascetae magis magisque in.eremos sese con– diderunt, homines turmatim ad eos confluere solebant, ut ex ore eorum verba vitae aeternae audire mererentur ; per litteras quo– que et scriptos libellos illi solitarii populos ad vitam christianam excitabant. Postea monachi S. Benedictí, S. Patrfoii et S. Colum– bani, licet vitae contemplativae addicti, aliquando, quamvis par- 1 Legenda trium sociorum, ed. cit., cap" X, § 36. 2 THOlUAS DE CELANO, Vita J, n. 97. 8 Vide supra, p. 90 sq.