BCCCAP00000000000000000000820

138 DE SPIRITUALITATE FRANCISCANA, - PARS ALTERA Adhibendo nunc eiusmodi sapientem doctrinam Salmanti– eensium ad singula elementa vitae apostolicae, dicendum est hanc imprimis exigere regularem obsel'Dantíam, qua dictione hic .significatas et expressas prae ceteris intelligimus normas illas tra– ditionales, quas unusquisque ex Ordinibus antiquis, tamquam he– reditatem patrum suorum sine intermissione per saecula secum– .fert, verbi gratia ruditatem vestimentorum, ieiunia et abstinen– tias, nocturnas in choro vigilias, flagellationes, necnon certis locis et horis taciturnitatem. Haec omnia ut inviolabile Ordinis patrimo– nium considerari et observari debent, quippe quae fundamentum et firmitudinem constituunt totius vitae regularis. Etenim vo– luntariis his asperitatibus rigidisque affiictationibus religiosi viri arctissime coniunguntur cum Christo Iesu Domino nostro, qui se Hostiam et Victimam in cruce obtulit pro peccatis mundi, sicque vita claustralis ultroneis paenitentiis damna resarcit Deo per pec– catum illata, expiando tot detestabilia et formidolosa scelera et flagitia, quae in hoc mundo perditi homines perpetrant, necnon proprias et quotidianas suas ipsorum culpas. Experientia revera eompertum est, quantopere ipse Deus observantias illas traditio– nales amet aestimetque. Saepenumero enim accidit, ut exemplum .conspicuum afferamus, quod, ubi chorus nocturnus propter ni– miam sollicitudinem erga sodalium salutem exolescit, ibi etiam vocationes decrescunt et imminuuntur, Spiritusque Dei, qui ala– .crem in Ecclesia vigorem excitare numquam desinit, novas subin– de Congregationes suscitat, quae horam orationis nocturno tem– pore, vulgo << hora sancta >> nuncupata, in suis statutis praescri– bunt, quae maximo cum animi ardore, dulcique cum pietate a sodalibus persolvitur, supernis favoribus et benedictionibus to– ta.m ·Congregationem Deo affiuenter et munificentissime ditante, ut aperte conspicimus. Utique concedendum est, ieiunia, vigilias, poenasque corporis esse minoris momenti quam oratio et contem– platio. Haec enim veluti ipse truncus arboris dicenda et habenda .est, per quem sucus vitalis ascendit, illa vero cortex tantum eius .sunt, qui tamen et ipse abesse nequit, quin arbor vigorem suum vitalem amittat. Mentí profunde infigenda sunt haec axiomata vi– tae spiritualis : temperata observantia temperatur et ipse spiritus ; si vita religiosa sese tenere nequeat in gradu originalis sui propo– siti et consilii, hoc ipsum sensim sine sensu descendet ad gradum ipsius vitae relaxatae. Deminuta autem ratione vitae spiritualis, deminuitur necessario etiam vigor praedicationis, acumen ingenii in scientiarum studiis, zelus apostolatus, labor ministerii.