BCCCAP00000000000000000000818

94 4. - Questionii particolari. La divína maternita ha sollevato e continua a sollevare fra i Teologi varie questioni particolari, vale a dire: 1) e essa per se stessa santificante? 2) e essa superiore alla grazia santificante? Alla prÍma questione S. Lorenzo risponde, almeno in modo implicito, negativamente. Ammette infatti che se la Vergfoe SS. non avesse avuto la santita, pur essendo Madre di Dio, non si sa– rebbe salvata (1). Anche alla seconda questione ( se cioe la maternita divina per se stessa sia superiore alla grazia) il Santo risponde negativa– mente. Esponendo infatti la risposta di Cristo alla donna che ave– va proclamata ce beata )) la madre sua, asserisce che Gesu, para– gonando la dignita della maternita divina con la dignita derivante daJla grazia divina ( che rende partecipi deUa natura divina e del– la felicita suprema) proclama questa superiore a quella. La ra– gione poi di questa preferenza di Cristo va ricercata nel fatto che, mentre la maternita dívina e in se stessa, per cosi dire, questione di fortuna, la santita appartiene all'ordine della virtu che rende l'uomo caro a Dio (2). Riconosce tuttavia il Santo Predicatore, gnitas divinae maternitatis in Virgine prope infinita est, quam vere nec omnes homines nec onínes simul Angeli capere possunt, sicut infinitam dignitatem humanitatis et personae Christi. Et eatenus dicitur quod vix potest Deus pl'O dignitate eam exprimere, quoniam infinita haec di– gnitas vere est incomprehensibilis, sicut infinita dignitas Christi. O ma– gnum miraculum! Dominus narrabit )) (p. 376). (1) ce Qua (sanctitate) si Virgo caruisset, aeternam in coelo gloriam minime consecuta fuisset >> (l. c. p. 563). (2) « Haec autem est veritas, quod cum muiJ.ier haec evangelica, fide plena et Divino Spiritu afflata, in maiorem Christi laudem cele– hravit laudibus Matrem, quae eum concepit, peperitque et lactavit, tan– quam tanto Filio heatissimam; Christus transit a heatitudine dignitatis et felicitatis ad beatitudinem sanctitatis, quae omnihus potest esse com– munis. Sicut in Psalmo 143 legimus: Beatum dixerunt populum cui haec sunt, beatus populus cui haec sunt, beatus populits cuius Dominus Deus eiitS, (Vr. 15) hebr.: Beatus populris cui sic, idest, cui sunt multa bona opesque, de quibus locutus foerat, sed beatus populus cuius Dominus est Deus ipsizis; transit a felicitate temporali et mundana ad spiritualem et divinam, quae apud Deum vera felicitas est; ita hoc loco Dominus transit a beatitudine, ut ita dicam, fortunae, ad beatitudinem virtutis. Summa plane est dignitas Dei Matrem esse, summa gloria; sed, sicut in mundo non qui praestantiores sunt dignitate sunt etiam praestantiores

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz