BCCCAP00000000000000000000818

80 ci dice che Lucifero pecco spinto dall'invidia per la dignita divina conferita all'uomo. Dio permise il peccato dell'uomo affinche que– sti, sperimentando la servitu dalla quale veniva liberato, avesse ap– prezzato maggiormente il beneti.cio di tale salvezza mostrandosi sem– pre pin grato a Dio (1). Questa triplice serie di ragioni addotte dal Santo Predicatore provano apoditticamente il primato assoluto ed universale di Cristo, ,lne a son auteur, pour le bien que Dieu, dans sa puissance, sa sagesse et sa bonté infinies, a daigné tirer de ce désordre. Sans doute, l'Eglise, avec une touchante et sainte audace, ose s'écrier, a pres saint Augustin: O certe necessarium Adae peccatum, quod Christi morte deletmn est ! O felix culpa, quae talem ac tantum meruit habere Redemptorem! ( Officium Sabbati Sancti, in benedictione cerei). Mais elle se garde bien de .rendre graces au malheureux homme dont le « nécessaire péché ))' 1'« heureuse faute )), ont rendu possible la mort du Christ et nous ont valUc,,un tel et si grand Rédempteur. C'est a ce Rédempteur, c'est a son divin Pere, que vont tous ses remerciements. Vere dignum et iustum est, invisibilem Deum Patrem omnipotentern, Filiumque eius unigenitum, Dominum nostrum lesum Christum, toto cordis ac mentis affectu, et vocis ministerio personare. Qui pro nobis aeterno Patri Adae debitum solvit: et veteris piaculi cautionem pio eruore detersit ... (Officium Sabbati Sancti, in benedictione cerei) ( o. c. p. 22 s.). (1) « Imo quod ex hac infinita Christi hominis dignitate ortum ha– huit peccatum. Docet enim Tertullianus, libro De Patientia, quod ex impatientia et invidia peccavit Lucifer, invidens homini divinam digni– tatem [Cp. 5, circa principium. (P. L. 1, 1256-57)]. Idem Basilius, ho– milía De lnvidia [N.. 3 (P. G. 31, 92)], et Divus Cyprianus, sermone De Invidia [N. 4 (P. L. 4, 640-41)], uhi Deus Electis omnihus ah aeterno promisit hereditatem regni coelestis, ut Paulus ad Titum ait; Secun– dum ... spem vitae aeternae, quam promisit qui non mentitur, Deus, ante tempora saecularia (Cp. 1, 1-2). Postea vero, ut talis tantique .heneficii magnitudinem magis magisque cognosceret horno, permisit eum Deus ca– dere in diaholi servitutem, ut, in libertatem postea assertus vitamque et felicitatem aeternam consecutus, Deo multo gratior esset. Nam, si non peccasset horno, Christus tamen salvator fuisset; non quidem liberando a malis, in quae oh peccatum incidit, sed praeservando. At talis tantaeque salutis heneficium non bene agnovisset horno, non enim hene cognosci– tur nec aestimatur sanitas nisi post infinnitatem, nec líber.tas nisi post miseram servitutem. Hinc ipsius hominis, in paradisi felicitate, nil le– gimus quod ostendat animi gratitudinem erga Deum, nullas legimus gratiarum actiones; quoniam non hene tune magnitudinem divinorum heneficiorum agnoscebat >> (L c. p. 82 s.).

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz