BCCCAP00000000000000000000818
125 menti, infatti, vengono desunti dalla S. Scrittura: due tratti dal– I' Antico Testamento (Protovangelo e vari tipi e figure dell'Im– macolata), e due tratti dal Nuovo (le parole di saluto rivolte a Maria daU'Angelo e da S. Elisabetta, e un testo dell'Apocalisse). II primo argomento scritturistico e desunto dal Protovangelo (Gen. 3, 15). « Vediamo - egli scrive - nel Genesi che la ra– díce col germe (Cristo e Maria) sono stati preservati ( dal contagio del peccato originale), poiche prima che venisse inflitta ail'uomo la pena perla colpa, fu detto al serpente: Porro inimicizia fra te e la donna, e fra il seme tuo e il seme di Lei; essa ti schiaccera il capo)) ( 1). Parlan,do del nome di Maria, osserva che « questo nome significa che Essa sarebbe stata la. nemica capitale del dia• volo, secondo quell'oracolo: Porro inimiciziQJ 'Cr1(li f),e e la do11uu1, e avrebbe riportato vittoda sopra lo stesso diavolo: Essa 1 ti s 1 chiac– cera irl capo, affinche fos:se la donna non gia vinta, come Eva, ma vincitrice, Ja donna fortissima; a che dunque debilitarla prima con 1 'infermita del peccato originale? Per vincere il diavolo era (1) « Magna erat felicitas humanae naturae in paradiso ante ong1- nale peccatum, quandiu in statu innocentiae et iustitiae originalis per• mansit homo. Erat tune humana natura sicut arhor illa, visa regi Na– huchodonosor in somnis, procerrima, cuius altitudo coelum tangehat, amplissima, cuius rami mundum universum occupahant, pulcherrimis frondihus florihusque et optimis frnctihus maxime in copia ornata; sed, mox sententia per Angelum de coelo lata, arhor illa eximia, praecisis omnihus ramis et trunco, honis omnihus expoliata, ad nihilum reda– cta fuit; nisi quod fossum fuit ut radix cum germine incolumis et in– tacta servaretur (Cf. Dn. 4, 7-12). Devenit humana natura ex maxima felicítate in maximam infelicitatem oh peccatum; lux conversa fuit in tenehras, clarissimus dies in ohscurissimam noctem, luna eclipsata fuit. Sed a contagione illius peccati servatum fuit germen quod Chri• stus est, et radix, ex qua germen istud oriturum erat. Arhor illa signifi– cahat gloriam Nahuchodonosor; sed ad nihilum redacta gloria illa fuit, cum, divina sententia oh peccatum mutatus in hestiam, omnem gloriam amisit (Cf. Dn. 4, 17-25): Homo cum in honore essef non intellexit.; comparatus. est iumentis insipientibus, et similis factus est illis (Os. 48, 13). Sic multo magis significare potest hominem in statu ante peccatum et post peccatum. Videmus autem in sacra Genesi praeservatam radi– cem cum germine, nam antequam infligeretur poena homini pro pec– cato, dictum est serpenti: lnimicitias ponam ínter te et mulierem, et· inter semen tuum et semen illius; ipsa conteret caput tuum >> (p. 494 s.).
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz