BCCCAP00000000000000000000799

90 Lib. 11, Pars 11, Tit. 11, Cap. III tionem aut terminationem praecedunt, aliquantulum dilatantur, quando pae– nultima accentum fert acutum, cauto ne ultimae earum addatur cauda. 1 454. Accentus tonicus unus in quolibet·vocabulo et in competenti syllaba iuxta grammaticorum leges fiat; qui accentus dictae syllabae non quandam longiorem moram, sed impulsum, seu flexilem suavemque impetum conferat, quo illa ceteras circumstantes robore proprio exsuperet, et quasi in sublime tendat. Nunquam in ultima vocis syllaba ponatur accentus, illius maxime quae phrasim vel distinctionem terminat, cum e contra eiusmodi syllaba suavius quam ceterae sonare debeat. 455. Ex legibus ecclesiasticis et nostris, 2 iubemur servare debitas pausas, et quidem in medio cuiusque versiculi psalmodici, ad asteriscum, qui in Psal– morum versibus et in aliis Officii partibu's insertus, denotat pausam cantus et recitationis in choro, _praeterquam in .Antiphonis. 3 Ubicunque ergo inveni– tur asteriscus nigri· coloris in Breviario, pausa fieri debet, non tantnmmodo in Psalmis, sed et in Canticis et in Hymno Te Deum, ef hoc non obstante qua– cunque in contrarium consuetudine. 4 456. Pausa eiusmodi non est simplex caesura, nec tantum mínima cantus interruptio ad halitum resumendum destinata; sed est verum silentium, seu cessatio psallendi, quae duabus vel tribus syllabis aequivalere debet. 5 457. In primµm versiculorum psalmodicorum hemistichium, quod sit nota– biliter longius, introdud potest caesura, non ultra valorem u·nius syllabae pro– trahenda, quae illud in duo dividat incisa, ínter se tamen satis arte coniuncta, ut tanquam unius membri partes adhuc. dignoscantur. 6 458. In fine cuiuscunque psalmodici versus, pausa pi;oprie non praescri– bitur, nec facienda est, sed tantummodo morula, ad successivos distinguendos inter se versículos, atque ad efficaciter impediendum, ne unus Chorus partem sibi competentem incipiat, antequam alter suam penitus absolverit, quam morulam unius syllabae spatio aequari satis erit. 7 459. Hymnorum versus metri iambici dimetri (v. g. 1am lucís orto sídere), qui octo syllabas continent, bini iungantur, ita ut ínter secundum et tertium mora duarum syllabarum fiat, et unius post absolutam quamlibet stropham. Bini tamen iuncti versus non ita confundendi sunt, ut i¡;i unum penitus coale– scant. Eodem modo procedatur in Hymnis metri trochaici, quorum versus octo vel sex syllabis conflant, ut Stabat Mater dolorósa (in quo tertius versus solus incidit), et Ave maris Stella. In ceteris Hymnis metrorum sive iambici trimetri, (v. g. Decóra lux aeternitátis aurea), sive sapphicJ (v. g. Iste Conféssor Dómini coléntes), sive trochaici (v. g. Pange lingua gloriósi), sive asclepiadici (v. g. Te, foseph, célebrent; Sanctórum méritis), duarum syllabarum pausa fiat 1 B0VERIUS, De sacns rit., p. 139-140; Caerem. Min., 1927, n. 73 et nota l. - 2 Constit. Ord., n. 52. - 3 Rubr. Brev. Rom., ad I Noct. Dominicae; S. R. C., n. 3122; n. 4067 ad 5. - 4 S. R. C., n. 3122. - 5 Caerem. Min., 1927, n. 73. - 6 B0VERIUS, De sacris rit., p. 139. - 7 LXIII Cap Gen., n. 39: O. D., 342.