BCCCAP00000000000000000000759

dla Boga, 6 którzy mieli przejść przez najgorszy ze znanych kryzysów duchowieństwa w długiej historii Kościoła. Ujmuje również szczególny akt miłosier­ dzia względem młodej Urugwajki Concepion Zorril– la, członkini grupy paryskiego teatru «Folies Ber– gere».7 Wiadomość o mającym dokonać się cudzie stop– niowo się rozchodziła. Conchita powiedziała o tym najpierw swym trzem towarzyszkom, potem - w zgo– dzie z nimi - kapłanowi z Asturii: Don Jose Ramono– wi de la Riva. Ta ostatnia rozmowa miała miejsce przy Piniach 2 lipca po południu. Don Jose musiał jednak odjechać, nie znając daty cudu. Conchita nie miała pozwolenia na wyjawienie jej od razu. Trzeba było zaczekać kilka dni. Kiedy już mogła wyjawić tajemnicę, napisała w Dzienniku: «Powiedziałam o tym w wios:::e. Napisałam nawet listy... » Miałem oka– zję kilka z tych listów przeczytać. Były to prawdzi- 6 Przykładem może tu być zachowanie Loli, która w czasie eks– tazy z 30 cze:wca podniosła dwóch obecnych kapłanów, zakonni– ków (pasjonista i karmelita), klęczących z szacunkiem w czasie ob– jawienia. W tym dniu dziewczynki powiedziały również: «Dziewicy bardzo się podoba, kiedy przybywają kapłani oraz ludzie niewie– rzący.» (Udała się z pośpiechem ... s.359). 7 Młoda aktorka przybyła do Garabandal po kilkudniowym wys– tępie wMadrycie. Jak większość prZ)jezdnych nosiła w swym sercu pytania, na ktore spodziewała się odpowiedzi. Wczasie ekstazy 30 czerwca Concilita biegnąca nie\\iarygodnie szybko nagle i nieocze– kiwanie zatrzymała się właśnie przy niej, z głową odchyloną, wpat– rzona wNiebc. dając jej do pocałowania krzyż. C. Zorrilla dwa razy odmówiła, aż wreszcie gorąco płacząc, złożyła pocałunek na krzyżu Conchity. Wyznała potem, że odsuwała się, czując się zupełnie nie– godną tego wyróżnienia. (Udała się... s.358) - 163 -