BCCCAP00000000000000000000759

nym wyznąrącym jakąś prawdę wiary razem z bisku– pami i Ojcem św. 6 Otóż w sprawie objawień garabandalskich nie wypowiedz:.ał się do~ąd żaden autorytet kościelny, któremu przysługiwałby przywilej nieomylności. Nie ma bowiem jak dotąd ani orzeczenia Ojca Świętego ani całego Kolegium Biskupiego dotyczącego auten– tyczności lub nieautentyczności tamtejszych obja– wień. Wypowiedzi zaś biskupów santanderskich stwierdzające, że wydarzenia garabandalskie dają się wytłumaczyć naturalnie, nie mają - zgodnie z nauką Soboru Wa:ykańskiego II - charakteru nieomylnego i mogą być z czasem zmienione. . Warto zwrócić uwagę na fakt, że w samych wy– powiedziach biskupów z Santander istnieje pewna dwutorowość. Z jednej bowiem strony ich noty od– rzucają nadprzyrodzony charakter garabandalskich wydarzeń, z drugiej zaś strony zostało wydane orze– czenie biskupa Eugenio Beitia Aldazabal - adminis– tratora apostolskiego santanderskiej diecezji - wyra– żające pozytywną ocenę treści głoszonych przez wi– zjonerki. I tak w swoim liście z 8 lipca 1965 wspom– niany biskup podkreśla wartość głoszonych treści o- ra, nauczając autentycznie o rzeczach wiary i obyczajów, jednomy– ślnie zgadzają się na jakieś zdanie, jako mające być definitywnie u– znane.» (KK 25) 6 «Ogół wiernych, mających namaszczenie od Świętego, nie mo– że zbłądzić wwierze i tę szczególną swoją właściwość ujawnia przez nadprzyrodzony zmysł wiary całego ludu, gdy ''poczynając od bis– kupów aż po astatniego z wiernych świeckich" ujawnia on swą pow– szechną zgodność w sprawach wiary i obyczajów.» (KK 12) - 13 -