BCCCAP00000000000000000000714
EL APOSTOLADO FRANCISCANO 353 General de 1221 predicó Francisco tomando por tema las palabras del salmo. "Bendito sea el Señor mi Dios, que adiestra mis manos para la lucha" ( 122 ), con el fin de estimular a los miles de Frailes congregados a ejercitar las virtudes y dar buen ejemplo al mundo ( 123 ). También en · aquella parábola del Capítulo General de todos los religiosos del mundo pone en boca de un religioso iletrado un sermón sobre un versículo de los salmos, al paso que un religioso letrado amonesta sencillamente a la asamblea con estas palabras: "Grandes cosas hemos prometido; mayo– res nos ha prometido Dios; guardemos aquéllas y suspiremos por éstas. Breve es el gozo, eterna la pena; pequeño el sufrimiento, infinita la gloria. Muchos son llamados, pocos escogidos; a todos aguarda la re– compensa" (1 24 ). En la fiesta de la Asunción de 1222 predicó Fran– cisco en Bolonia, dividiendo el sermón en esta forma: "Los ángeles, los hombres, los demonios" y habló sobre este tema con el objeto de cortar las enemistades e introducir las negociaciones de :;,az entre los ciudadanos enemistados entre sí ( 125 ). Pero •en su sermón se guardó bien de artificiosas y rebuscadas distinciones (1 26 ). (122) Psalm., CXLIII, l. (123) "In hoc capitulo beatus Franciscus assumpto themate: Benedictus Domi– nus Deus meus, qui docet manus meas ad prelium fratribus praedicavit et docens virtutes et monens ad patientiam et ad exempla mundo demonstranda. Similiter fiebat sermo ad populum, et fiebat aedificatio in populo et in ::!ero." loRD. A lANo, n. 16. (124) "Procedit sapiens sacco vestitus et cinere adspersus caput, et mirantibus cunctis, facto plus praedicans, abbrcviat verba: Magna, inquit, promisimus, maiora promissa sunt, servemus haec, suspiramus ad illa. Voluptas brevis, poena perpetua, modica passio, gloria infinita. Multorum vocatio, paecorum clectio, omnium retributio. - Erumpunt in lacrimas auditorum corda compuncta, vere– que sapientem venerantur et sanctum. Haeccine, ait simplex in ccrde suo, totum mihi praeripuit sapiens quidquid facere vcl dicere statui. Sed novi quid faciam. Scio quosdam versus de psalmis; geram ego sapientis morem, postquam ille sim– plicis morem gessit. - Advenir crastina sessio, surgit simplex, psalmum proponit in themate. Divino igitur afflatus spiritu taro ferventer, subtiliter, dulciter ex in– spirato Dei dono perorat, ut orones rcpleti stupore dicant: G.1m simplicibus sermocinatio eius." THOM. CEL. II, n, 192. ( 12 5) "Eodem anno in die assumptionis Dei Genitricis, curo essem Bononie in studio, vidi sanctum Franciscum praedicantem in platea ante palacium publi– cum, ubi tota pene civitas convenerat. Fuit autem exordium sermonis eim: Angeli, homines, demones. De his eminentibus spiritibus racionalibus ita bene et diserte proposuit, ut multis litteratis, qui aderant, fieret admiracioni non mo– dice sermo hominis ydiote. Nec tamen ipse modum predicantis tenuit, sed quasi concionantis. Tota verbornm eius discurrebat materies ad extinguendas inimi– cicias et ad pacis federa reformanda." THOMAE, ArrcHIDIACONI SFALATENS1s, His– toria Pontificum Salonitanorum et Spalatinorum, ed. HEINEMANN, Monum. Germ. hist. Script., XXIX, Hanover, 1892, 580. (126) "Non distinctionum clavibus utebatur, quia quos ipse non inveniebat non ordinabat sermones." THOM· CEL. II, n. 107.
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz