BCCCAP00000000000000000000706

- 46- nec omnino constans visa est, nec consona veritati. Etenim satis est, inquiet quis 62 , in eo primo homine quatenus ho– mo erat, costam illam fuisse superfluam, ut censeatur ab– surdum; consequens est enim ex hoc monstruosum fuisse ho– minem illum: quod de nulla re dicendum est in prima con– ditione rerum. Et si ea costa non pertine– bat ad virum illum secundum veritatem naturae eius parti– cularis, non proprie dici posset mulier ex illo viro orta, nec ex ossibus eius. Nam illud os in viro redunda– bat; nec admodum proprie dici posset os esse ex viri ossibus et caro de carne eius; nec tulisset unam de costis vin, si su– perflua erat costa illa; quae tamen contra Scripturam sunt. Verum instat Caietanus dicens: satis est mihi in eo primo homine quatenus ho– mo erat, costam hanc fuisse superfluam, ut, censeatur ab– surdum. Ex hoc enim sequitur monstruosum fuisse illum ho– minem, quod de nulla re est dicendum in prima re– rum creatione a Deo .... 162 - Si ea costa non pertine– bat ad virum illum secundum veritatem naturae etiam par– ticularis, non proprie dici posset mulier ex illo viro orta, nec ex ossibus eius: nam illud os in viro redunda– bat. Ob eam causam non admo– dum propne ex illius dici poterat, et consequenter non proprie ex illo viro sumpta diceretur mulier. At istud contra ipsam Scripturam est, quae expresse unam de costis eius sumptam fuisse affirmat. Non fuisset autem proprie u– na de costis eius, si super– flua illi erat. Nec item ree– te dictum fuisset: 0s ex os– sibus meis, simili ratione. L'esposizione della Explanatio continua ancora rimaneggiando e abbreviando la prolissa esposizione del Catarino, spesso però ser– vendosi delle sue stesse parole. 62 Il confronto con le Enarrat. serve a chiarire l'indeterminato quis della Explanatio (p. 241 ultimo rigo). Nelle Enarrationes il quis della Explanatio non è altri che il Caietanus della cui esegesi il Catarino fa spesso una critica spietata.