BCCCAP00000000000000000000663

bE PRAÉCÉPTÓRUM ÉNUMERÁTIONE IN REGULÁ Fl~ANCISCANI-. 251 tiones 4 , sive per expositores tum antiquos, tum recentiores, tum hodiernos 5 • Sed si ex hoc generali princ1p10 ad casus concretos., id est, ad praeceptorum numerum, descendamus, non mediocris restat concer– tatio. Etenim ex una parte, Regulae commentatores, si paucissimos excipias, principium de exsistentia aliquarum gravium obligationum admittunt; ex altera vero parte disputatum est circa eorumdem nu– merum, tum primo saeculo franciscano, in quo acris habita est controversia, tum, etsi minoris momenti, saeculis posteri<::>ribus, cum doctores loquantur de viginti quatuor, viginti quinque, triginta, qua– draginta et etiam plus quam sexaginta praeceptis. De hoc argumento agentes necessarium duximus in primis pro– clamare bullam Exivi de paradiso (6 maii 1312) Clementis V praeci– puum continere robur ad rem melius historice dilucidandam. Ideo nostram elucubrationem in duas dividimus partes, loquentes: 1) de auctorum sententiis usque ad eiusdem decretalis promulgationem; 2) de expositorum doctrina post bullam Exivi de paradiso. Nos agimus tantum de descriptione et numero praeceptorum. l. - DE PRAECEPTORUM NUMERO USQUE AD BULLAM « EXIVI DE PARADISO » CLEMENTIS V (6 maii 1312) Haec periodus potest in duas dividí partes, scilicet, primam a sancto Francisco usque ad bullam Exiit qui seminat Nicolai III (14 augusti 1279); secundam, usque ad bullam Exivi de paradiso Clementis V. Momentum huius periodi facile patet tum ex ipsius legislatoris mentis dilucidatione, tum ex priorum Romanorum Pontificum qui de Regula scripserunt sententiis, tum ex antiquiorum expositorum • Cf., e.gr ., Constitutiones sambucenses, Romae 1663, in Chronologia historico-legalis, II, Venetiis 1718, in fine, p.5a-5b; Constitutiones conventualium, Romae 1628, e.l, titulus 6, n.3, p.22; ID., Romae 1932, e.!, tit. 6, n.22, p.22. o Cf., v.gr ., ÜUATUOR MAGISTRI, Expositio super Regulam fratrum minornm, ed. L. 011- GER, O.F.M., Roma 1950, e.2, p.127; HuGo oo DIGNA, Expositio Regulae fratrum minorum, ed. Firmamentum trium Ordinum, Venetiis 1513, pars III, c.2, f.33vb-35ra; S. Bot.1AVENTURA, Expo– sitio super Regulam, ed. Opera omnia, VIII, Ad Claras Aquas 1898, c.7, n.2, ;,.426a; c.10, n.2, p.431b; conclusio, p.436b-437a; loANNES PECHAM, Expositio Regulae, ed. Firrr.amentum trium Ordinum, Venetiis. 1513, pars III, c.1, f.72vb, 73ra, 74vb; l0ANNES VALENSis, Declaratio super Regulam, ed. citata, c.4, f.l()2ra; GUNDISALVUS HISPANUS, Tractatus de praeceptis Regulae, ed. Monumenta Ordinis minorum, Salmanticae 1506, tractatus III, f.98v-99r; ANTO:-uus DE CoRDUBA, O.F.M., Dilucida expositio super Regulam fratrum minorum, Matriti 1616, c.l, q.l, f.24v; P. NAVARRO, O.F.M., Exposición de la Regla de N.Seráfico P.San Francisco, Madrid 1641, c.!, q.l, p.28; P. MARCHANT, O.F.M., Expositio litteralis in Regulam S. Francisci, Antuerpiae 1631, titulus I prooemialis, q.4, p.15; MARTÍN DE SAN JOSÉ, O.F.M., Breve exposición de los preceptos, Zaragoza 1638, 369; LEANDRO DE MURCIA, O.F.M.Cap., Cuestiones selectas regul(lJ'es y exposición sobre la. Regla de los frailes menores, Madrid 1645, c.2 super c.l Regulae, § 5, p.llb-12b. Cf. nostram elucubrationem Origen de la obligatoriedad de la Regla franciscana, R:lma 1956, p.9-19.