BCCCAP00000000000000000000621

CAP. III.-FUNDAMENTOS DOGMJ\TICOS 139 sufficientia nostra ex Deo est (142). Deus est qui operatur in vobis et ve lle et perficere (143). San Ambrosio dice: «Vides u tique, quia ubique Domini virtus studiis cooperatur humanis, et nemo possit aedificare sine Domino, nemo custodire sine Domino, nemo quid– quam incipere sine Domino» (144). El Concilio Tridentino clara– mente definió: «Si quis dixerit sine praeveniente Spiritus Sancti inspiratione, atque ejus adjutorio, hominem credere, sperare, dili– gere aut poenitere posse sicut oportet. ut ei justificationis gratia conferatur, anathema sit» (145). La gracia actual sobrenatural se requiere para el principio de la fe y p2.ra todo deseo eficaz de cualquier obra saludable para la vida eterna (146). Implícitamente lo declaró Jesús cuando dijo: Nema venit ad me (per fidem) nisi Pater traxerit eurn (147). Nin– guno se acerca a Cristo por la fe, si el Padre celestial no le atrae. Y San Pablo afirma que de nada nos podemos gloriar. Quid habes quod non accepisti? Si autem accepisti, q1Lid gloriaris, quasi non acccperis? (148). Si el principio de la fe y el deseo del bien sobre– natural fuese nuestro, tendríamos algo de qué gloriarnos. San Fulgencio contra Fausto escribió: «Gratia nobis bonae volunta– tis donatur ad fidem, et ipsi voluntati adjutorium tribuitur, ut quod bene vult, bene opereturn (149). El Concilio Arausicano (529), aprobado por Bonifacio II, definió contra los semipelegianos: «Si quis sicut augmentum, ita etiam initium fidei, ipsumque creduli– tatis affectum non per gratiae donum, id est, per inspirationem Spiritus Sancti... sed naturaliter nobis inesse dicit, apostolicis dogmatibus adversarius comprobatur» (150). Para consentir a la predicación abrazar la fe, desear eficazmente los bienes eternos, es necesaria la gracia actual. 166. ¿Se conrede esta gracia a los infieles?-Los infieles pue– den ser positivos, que resisten a la fe propuesta suficientemente; o negativos, a los cuales no fué aún predicado el Evangelio ni llegó todavía la revelación. Aquí tratamos de los infieles negativos. ¿Re– ciben éstos gracias 2.ctwüc,s? Es cierto que Dios quiere la salvación de todos, y que a ninguno niega las gracias suficientes para la salva– ción. Jesucristo est propitiatio pro peccatis nostris, non pro nostris tantum, sed etiam pro totius mundi (151). Alejandro VIII condenó (142) II Cor., III. 5. (143) Phi!., II, 13. (1-14) In Luc .• 1, 2; n. 84. P. L., 15. 1583. (145) Sess. VI, can. 3, DENZ-B., 813. (146) Cfr. TAXQUEREY, o. c., 47. ,pp. 47 y sigs. (147) Joan., VI, 44. (143) I Cor., IV. 7. tH9) Epist. XVII, Epílog. fi7, P. L .. 65. 492. <150) DENZ-B.• 178. (151) I Joan, II, 2.

RkJQdWJsaXNoZXIy NDA3MTIz