BCCCAP00000000000000000000591

ITZULBIDEA Ni naiz, jauna zure aufean igaz Jainkoari eskariak egin niozka– .irn; aur onen eske nengokion. Eriko atera joan zan eta aulki hatean ,eseri zan bere aldia zetorkion arterano. Sanl'ek au ere jakin zuen eta eskuak ezari naiez egunoro zefaikion. Elizara joan zan seme ,deungea eta aldareko ertzari zitxekala egon zan bere gaiztakeria bar– katu zioten artean. Aren jakinduriaren otsa mundu guzian befeatu ;san eta andizki asko zetozkion ikustera. Beude baztefean ketan geldi– tu beafak <liran zuen asmo eroak. Efogeak iges egin nai izan zuen, eta ondoren zefaizkionak zauritua zijoala ikusirik ut?.i zuten. Onela zetzala aingeru bat agertu zitzaion esan ziona: Jaiki adi eta oa lforeb deritzan mendira. Ezagutu zituen andik zetozkigun kalte izugafia:L:. Saul'ek beri au artu zuenean hiotzeko su ai;efeak bazirakion eta eman zion deadafari. Uf-ikariz eta maitetasunezko malkoak zeriozkan ama– ri. Etzuen jakin nausiak nork eragiten zuen txabolan zizekan sua. 107. -ITZULGAIA (Crnm:itica, p.if !'.. :J7'!-) .\rako naiz elkar dakusagun etxe ];ercan. Egiaz diotsuet: etofiko dira oriek guziak orain bizi dirauen gauera. Zuek gai1itoak zeratelarik baidakizue gauza onak zuen aufai ematen. Zergatik darabiltzue go– ,goeta g,iiztoak zuen hiotzetan? Ikus ezak zer rrokeria dan .Jaungoi– koak ni narabilen bezala beti gogoan erabiltzea ta nik ura darabildan bezain bakan ta txarki erabiltzea. Badirauzu oranik eta bizi zera Jaungoikoak herc eskuaz zaduzkalako. Badagikct, bai, au guzia ze– rofck dakizun bezala. Au efezago dagian, a,tara!zcn aizenean, belau– nikatu orduko, egingo diok lmru:r, ta hiotzez agur andi bat. Agertzen da1wko igartzen den lorearen bizia dirudi gure gorputzaren hizitzak. Zare hat dagianak eun dagizke. Ezta gizon bat ere egia dionik. Ori guziari guti haderitzazu oraindik geyago egin nayez nago. Jaunak didan oricn barkamendua erat.era noa itzez ta biotzez. BHirn zer izke– t:1 da guk daransagnna? Urak <lakarena urak claranrn.