BCCCAP00000000000000000000590

EUSKALTZAINDIAKO BURUAREN ITZAUREA Safi askotan liburu bati itzaufea yartzea gauza zaila izaten da. Batzuetan egilea nolabaitekoa datako, eta , beste askotan liburuak berak mamin gutxitxo duelako. · Begien aufean daukadan onenaz ezta ori gertatzen. Izen polita, egokia ezari dio: LORETEGI BER.IA. Izen politagorik izein? Baina izana ezta atzera gelditzen, Azala edo estalkia eztakit nolakoa yafiko dion; mami– na, bafena, edefa du heintzat. , Izkera efaza eta garbia darabil. Gutxitan ikusten dana iezta egia, irakurle? Erdalitzik ezta agiri, bear beafekoren bat izan ezik. Euskera garbi ta txukunean idatzia dago, eta gainera ule~tefezean. Loretegi beti oni usain edefa· dario. Izanak eztu izena gezurtatzen. Gai asko darabiltzki, yakingafi eta onurakofak geienak, eta bakoitza ederki azaldu ondo– ren, amaitzat, irakaspen egoki bat ateratzen du. Edergafiz yantzia dator. Nolakoak diranyakiteko, beren egilea nor dan esatea aski da. Geienak «Txiki» nafazlari ezagunarenak dira. Norbaitek esan dezake: loretegi oni usain onik da– rion eztakit, baina itzaurlariak liburu egilea goratu nai duela ageri du heintzat. Olakorik balitz, ona zer eran– tzungo nioken. Akats bat edo beste inun ezta arkitzen?. Gizonen egintza guztietan. Beraz emen, ere bat edo hestetxo izan bear, baina ainbeste egokitasun eta eder– tasun artean akats txiki oriek ezkutatuak gelditzen di– ra. Egia diodan ala ez yakiteko, erosi ta irakur zazu. Etzaizula damutuko uste dut. R. M. AZKUE. -V-