BCCCAP00000000000000000000583

DE CAUSALITATE SACR:AMENTORUM, th. 6, n. 9'8-100 63: Haec et multa alia sunt quae, si ab ipsis quaeras quomodo inter se componantur, difficillime tibi respondebunt; certe responsa non desunt, nec umquam fortasse deerunt; sed videbis responsa allata majus in– volvere mysterium quam veritas explicanda, et sic secunda explicatio, erit tibi necessaria «pejor priori». Responsum omnium aptissimum, ma– gisque omnium convincens, dabit tibi Cajetanus, dicendo quod «omni– potentia non est alligata certis instrumentis, locis aut propinquitatibus; ideo non refert quavis re utatur Deus instrumentaliter ad quodcumque miraculum; nam sicÚt potest sine instrumento opus illud perficere, ita potest non solum efficere per instrumentum, sed per quodcumque, et ubicumque existat, et. quantumcumque distet» (26). Sed pace tanti viri dixerim; hoc idem est ac confiteri tuam .senten– tiam causalitatem sacramentorum non explicare, sed in infinitum obs– curare mysteria quae ex revelatione debes admittere. Quare sententia de causalitate physica sacramentorum non potest. sustineri. Pars. 4.ª: Sacramenta sunt causae intentionales. dispositivae. 99. Connexio materiae.-Refutatis duabus praecedentibus sententiis, jamad nostram explicationem proponendam veniendum est; omnes ter:.. mini sunt clari, maxime si attendas ad ea quae superius dicta sunt. 100. Auctores istius sententiae.-Hanc sententiam docuit multis in locis Stus. Thamas, quem secuti sunt omnes omnino Thomistae Veteres ante Cajetanum, Caprealus, Ferrariensis, · Petrus a Tarantasia... (27). De mente Sti. Thomae non parum disputatur (28); Cajetanus, primus omnium fuit qui dicere ausus est Stum. Doctorem mutasse suam senten– tiam . m Summa Theologica. Propugnat enim haec sententia sacramenta esse causas instrumen– tales dispositivas tantum, quatenus efficienter producunt characterem vel aliquem ornatum in anima, . qui, in quantum de se est, exigit et ap– pellat gratiam _(29). (26) _(27) (28) (29) In III, q. 13, a. 2; cfr. MARÍN-SOLÁ, Proponitur nova solutio ad concilian~ dam causalitatém physicam saordmentorum oum eorum reviviscentia, in DivThom. (F'r), 3 (1925), 49-63; A. HAYNAL, De revivisoentia saoramentorum fictioné reaedente, in Ang., 4 (1927), 203-223, 382-405. S:rus. THOMAS, i.n IV, dist. 1, a. 4; dist. 5, q. 1, a. 3, q. 1; De Verit, ,Q. 27,, a. 4, ad 3; De Potentia, q. 3, a. 4, ad 8; CAPREOLUS, in IV Sentent., q. 1, ª· 1, concL 3;. FERRARIENSIS, Contr. Gentes, lib. 4, c. 57; cfr. POURRA:r, La,, théologie sacrament., pag. 153 sqs. Cfr. E. NE'VEu, De causalitate' sacramentorum 1uxta D. Thomam et quem– dam reoentem theologum, .in DivThom. (Pi), 5 (1904), 9-36; L. BrLLo:r, In artioulum E. Neveu circa causalitatem sacramentorum animadversiones. in DivThom. -(Pi), 5 (1904), 179-184; E. NEVEU, De oausalitate sacramentorum•. Resvonsum animadversionibus R. P. Billot, S. J., in DivThom. /Pi), 5 (1904.), 297; M. TuYAERTS, Utrum s. Thomas causalitatem sácramentorum respeotu gratiae mere dispositivam unquam doouerit, in Ang., 8 (1931), 141-186 '. E. GóMEZ, La causalidad de los Sacramentos de la Ley Nueva, segiin santo Tomás, in DlvThom. (Pi), 40 (193'1), 56-68; J. ROIG GINELLA, ¿Qué opinión•, tuvo Santo Tomás sobre la causalidad de los Sacramentos?, in EstEcl., 16; (1942), 351-374. Nostris in diebus hanc sententiam tenent BILLo:r, op. cit.; VAN NooR:r, n. 57 sqs.; MANZONI, n. 42: DE SME:r, De sacramentis in genere, n. 38-44; BELLEVUE.. La gráce saoramentelle, París, 1900, pag. 66 Sqs.; cfr. Ami du Clergé, 1926, pag. 62 sqs. ; HER;'É, OP. cit., n. 428 sqs.; LENNERZ, op. cit•• n. 432 ; LERCHER, op. cit., n. 66-68.