BCCCAP00000000000000000000583

DE OAUSALITAT]¡J SACRAMENTORUM, th. 6., n. 94-95 59 digniftéantur et valorem inflnitum accipiunt; hinc, sacramenta sua bo– nitate et excellentia movent Deum ad gratiam conferendam; stc e. g. De Lug(JI et multi alii Societatis Jesus .(16). «Dici potest, · sacramentum, nomine et auctoritate Cliristi administra– tum, exhibere coram Deo pretium sanguinis Christi in cruce effusi; sicut etiam interpellatio Christi pro nobis in coelo non est per novum meritum, sed est exhibitio me:ritorum Christi in cruce exhibitorum. At supposita tali Christi institutione sacramentorum; fundata in pretio, in– finito suae passionis ac mortis, et supposita Dei acceptatione hutus sa– crae actionis symbolicae ad effectum applicationis meritorum Christi, sacramentum nomine Christi administratum, ipsa sua dignitate derivata ex Christi. meritis, exigit... collationem grátiae, ad quam est institutum. Christus in cruce complevit redemptionem universalem volunta.te quo,– dammodo antecedente: in sacram,entis et per sacramenta sua, rite adhi– bita, eam applicat particulariter ad 1ustificationem peccatorum et sanc– tificationem 1ustorúm voluntate consequente'> (17). In hac igitur sententia, dicunt, vere ac proprie salvatur sacramento– rum causalitas, nam sacramentum, quatenus est actio moralis Christi, repraesentat coram Deo pretium quoddam infl.nitum, pro quo Deus dat gratiam, vel per sacramentum Christus manifestat efflcaciter suám vo– luntatem ut hule homini conferatur haec determinata gratia, et prop– ter hanc Christi voluntatem Deus producit physice gratiam in illo ho– mine (18). 95. Hujus sententiae refutatio.-Hae.c sent.entia revera nobis non placet propter multiplices rationes quas statim exponimus. a) Dicitur in hac sententia, sacramenta, sua bonitate et excellentia, movere Deum ad conferendam gratiam; ja:m.vero iste modus loquendi est metaphoricus, nam profecto sacramenta non movent Deum effi– cienter 1.7-t velit conferre gratiain; debet proinde explicari, et, ut videtur, nihil aliud sibi vult nisi quod sacramentum est id pro quo Deus confert gratiam; sed statim apparet hunc modum influendi in collationem gratiae non pertinere ad causalitatem efficientem, sed potius ad fina– lem. Ergo in hac sententia non salvatur causalitas efficiens sacra– mentorum. b) Sacramenta non sunt actiones morales Christi, sed id. quod ex hac actione resultat; id est, sacramentum ·non est operatio, .sed ope– ratum; jamvero in tantum sacramentum esset causa .moralis gratiae in quantum haberet valor:em intrinsecum, qui proinde compensaretur per gratiam. Sed sacramentum non habet talem valorem intrinsecum, quippe non efficitur ab ipso Christo. Ergo nec potest ab ipso intrinsece di~nificari. (16) (17) (18) DE Luao, De saoramentis in gen., disp, 4, sect. 4; VASQUEZ, in III, 'q. 62, a. 4, disp. 132 et 133; CANO, Releotio de saoramentis in genere, p. 4, concl.. é; PEscH, De saoram in genere, n. 144 sqs.; FRANZELIN, De saora- mentis in genere, th. 6, n. 2 et 3. · FRANZELIN, loo. cit., pag, 109; hanc sententiam secuti sunt multi, inter alioR B. SASSE, Institutiones theologioae de Saoramentis, 54-59; PUIG DE LA B., op. cit., n. 137-150; SThS., op. cit., n .. 91-92. Ita ALDAMA, in S'I'hS., De sacramentis in genere, n. 91,